Читать книгу Czerwona jaskółka - Jason Matthews - Страница 8

Kiedy próbowałem policzyć osoby, które w ten lub inny sposób pomagały mi w napisaniu tej książki, zdziwiła mnie ich liczba. Wszystkim winny jestem wyrazy wdzięczności.

Pragnę zacząć od mojego agenta, niezrównanego Sloana Harrisa z International Creative Management, który na początku pisania podtrzymywał mnie na duchu i był moim mentorem, a potem stał się zapalonym zwolennikiem tej książki. Jestem przekonany, że w innym życiu byłby on weneckim dożą albo osmańskim sułtanem. Bez niego Czerwona jaskółka z pewnością by nie powstała.

Dziękuję też innym osobom z ICM: Kristyn Keene, Shirze Schindel i Heather Karpas, które wykazały cierpliwość i były w stosunku do mnie tak bardzo wielkoduszne.

Zawdzięczam też wiele mojemu wydawcy z wydawnictwa Scribner – oddziałowi Simon&Schuster, legendarnemu Colinowi Harrisowi, który jednocześnie zajmował się redakcją tekstu i z zacięciem średniowiecznego skryby uczył mnie dobrego stylu. Jego oddanie sztuce pisania jest naprawdę wielkie i miało ono olbrzymi wpływ nie tylko na proces powstawania, ale samo powstanie tej książki.

Pragnę też podziękować wszystkim z wydawnictwa Scribner i całemu wydawnictwu Simon and Schuster: Carolyn Reidy, Susan Moldow, Nan Graham, Roz Lippel, Brianowi Belfiglio, Katie Monaghan, Talowi Goretsky’emu, Jasonowi Heuerowi, Benjaminowi Holmesowi, Emily Remes i Dave’owi Cole’owi za wsparcie, ciepłe przyjęcie i wspólną pracę. Dziękuję zwłaszcza Kelsey Smith za czas i wysiłek poświęcone tej książce. Oni wszyscy mieli wkład w powstanie tej książki, choć oczywiście sam odpowiadam za wszelkie błędy językowe czy faktograficzne, które mogą się w niej znaleźć.

Pragnę też podkreślić, że w rozpoczęciu pracy pomogło mi wielu przyjaciół. Niektórych nie mogę niestety wymienić z nazwiska, ale oni wiedzą o kogo chodzi: wnikliwego Dicka K. z Beverly Hills, znającego się na wszystkim Mike’a G. z Kongresu USA czy prawnika Freda Richmana, również z Beverly Hills.

Oczywiście nigdy bym nie napisał Czerwonej jaskółki, gdyby nie praca w CIA. Dzieliłem ją z setkami kolegów, poczynając od szkolenia, włączając w to moich wieloletnich przyjaciół z Langley oraz placówek zagranicznych. Mimo że pracowałem aż trzydzieści trzy lata, wielu z nich jest w dalszym ciągu stosunkowo młodych i pragnę ich teraz pozdrowić.

Jako młody oficer wiele nauczyłem się od (czasami) nie tak łagodnych starszych oficerów, takich jak Clair George, Paul Redmond, Burton Gerber, Terry Ward i Mike Burns, ludzi z wielkim talentem, prawdziwych patriotów. W tamtych czasach mówiło się, że są „baronami” dyrektoriatu operacji. Siadywałem też u nóg małomównego Jaya Harrisa, fizyka jądrowego, który został oficerem wywiadu. Razem zastanawialiśmy się nad operacjami na Kubie.

Mój brat i szwagierka, William i Sharon Matthews, poczynili ważne dla tej książki uwagi, a moje córki, Alexandra i Sophia, niejednokrotnie musiały mi przypominać, że w Woolworth nie da się już kupić magnetofonów kasetowych.

Na koniec pragnę podziękować żonie, Suzanne, która sama przez trzydzieści cztery lata służyła w CIA, za to, że dzieliła ze mną tak ciekawe życie, że przetrwała późne powroty do domu, noce spędzone na obserwacji czy ewakuacji i że wychowała dwie tak wspaniałe córki, a także za cierpliwość, którą okazywała mi w czasie pisania.