Читать книгу Barrabas - Johann Widmer - Страница 5

Uf de Boustell vom Petermaa sim Fabrikli isch scho am früene Morge en Läbtig gsii wie ufeme Ambitzgihuuffe.

A däm Taag händs di grossi Tecki, (oder de Bode, wie mers aalueget), vom erschte Stock betoniert. Das isch e grossi Sach gsii und hät e perfäkti Organisation verlangt, will die ganzi Flächi hät in eim Guss, an eim Taag müese gmacht werde.

Wo der Inschinör am Nüni cho isch hät er gstuunet wie doo alls wien am Schnüerli gloffen isch.

Vo de Betongmaschine bis uf d Schaalig ufe isch ruhig aber sichtli guet organisiert Hand in Hand gschafft worde, käs Ghetz und käs Gjufel, jede a sim Platz und keine wo fuul d Tüüme träiet hät.

Uf de Schaalig obe isch de Vorarbeiter, de Muurer Hans, wie mer em gseit hät, gstande und hät wien en Gäneral die Schlacht glänkt.

Dä chliini cheerigi Maa hät mit Handzeiche wien en Dirigänt das Gwusel vo Lüüt im Griff ghaa.

En scharfe Pfiff dur d Finger hät den Arbeiter a de ratterige Betongmaschine ggulte und es Handzeiche hät bedüütet, dass d Waar echli z nass oder z troche seig.

Oder en chliine Wink mit de Hand hät s Tämpo vo dene bestimmt, wo mit de Garette de Beton vo de Maschine her über e langi und steili Rampe in erschte Stock ufe gcharet händ, immer z zweite, eine hine und der anderi hät vo vorne ame Strick zoge.

Hüttigetags hät mer Grääne oder mer pumpet de Beton sogaar ime ticke Schluuch diräkt zum Arbetsplatz.

Der Inschinör hät gmeint, das seig ja fascht wie bim Piramiidebou z Ägypte, aber de Muurer Hans hät nu glachet und gseit, säb seig emänd es Nümerli grösser gsii.

Aber di grossi Hitz chönnt öppe stime. Und au de Tuurscht.

Ja, das mit em Tuurscht hät scho am Vortag vil zrede ggää. De Muurer Hans hät doo gseit, es seig a däm Tag Alkoholverbott, ali andere Getränk seigid gratis und werdid vom Bouherr spändiert. Mineralwasser mit und ooni Blööterli, Süessmoscht und Zitronethee aber kei Pier. Wänns eis gääbti, würdis äär elei bestime.

Do isch es Gmöögg loosgange: En Bouarbeiter cha nu schaffe, wän er Pier cha trinke … mir sind doch Mane … das schwitzt mer ja ales wider use … so Wiibergsöff …

… dänn bringed mers halt sälber mit …

De Vorarbeiter hät dänn noetopplet und erchlärt, das mer en 14 Stundetag vor sich heig, grossi Hitz, es rise Gjufel und hundert Möglichkeite z verunglücke.

«Also Manne, riisset eu am Rieme, und falls eine meint er wüssis besser und im Versteckte Pier trinkt, so chan er grad de Loo go hole und go neui Aarbet sueche. So, das wärs dänn. Und tänked draa, morn am Morge am Feufi gaats loos.»

So öppe am Zähni isch de Petermaa choo und hät z trinke praacht und für jeden Arbeiter en Servila und es Püürli.

Er hät au no sächs Harass Pier debii ghaa aber die hät de Muurer Hans i sis Boubüro bringe laa.

Dänn hät er sin «Murmelipfiff» ghöre laa und alli händ gwusst, das es e Viertelstund Znünipause git.

De Servila isch mit eme grosse Halloo begrüesst worde und es isch e zfrideni Stimmig uf em Bouplatz gsii, das heisst, eine hät doch afoo giftle und hetze, will mer kä Pier überchoo hät, natüürli wie imer de Chaschper Kälin.

Er hät nämli bim Uuslade ghulfe und debii die Pierharäss gseh ( und zellt) und sich so vorgstellt, wie das chüeli Pierli jetzt so langsam sin Hals «aberugele» würdi, wien er de Schuum vo sine Lippe wüschti, immer no de bitteri Gschmack uf de Zunge gspürti und dänn en lange wohlige Görps würdi fahre laa.

Das hät er em Vorarbeiter nöd chöne vergässe, das dä sturi Bock sine Arbeiter das bescheide Gnüssli vome Pierli nöd hät möge ggune.

Scho nach zäh Minute hät de Murmelipfiff di ganzi Maschinerie wider in Traab gsetzt. Will d Arbeiter zum Teil an en anderi Stell choo sind, häts en Momänt lang echli ghaarzet aber nach es paar Handgriff isch wider alles gloffe wien es Ührli, nu de Chaschper isch echli verspätet choo. Er heig na müese uf der Abtritt goo.

Am Mittag hät de Petermaa heissi Schüblig, Brot und Härdöpfelsalat praacht, dezue ane hät de Muurer Hans jedem ei einzigi Fläsche Pier erlaubt. Scho am halbi eis isch es wider wiiter ggange. Mer isch zügig fürschichoo und scho meh als d Helfti isch betoniert gsii.

Em Vorarbeiter häts plötzli gschune, es seigid nümen alli Mane «uf Deck».

Ja, de Chaschper hät gfählt und na zwee anderi.

Im Laufschritt isch de Hans is Boubüro und hät dur di offni Türe gseh, das nümen alli Pierharäss deetstönd.

Er häts rasch gfunde, im Chäler une, de Chäpper, de Moser und de Stift. Wo die drei de Chef gseh händ choo, händs rasch welen abhaue, aber der Alkohol in ihrem Bluet hät nüme wele.

De Chäpper hät no uufbegehrt aber trotz de Dachlatte i sinere Hand hät er Zweite gmacht.

De Hans hät die drei vor sich her uf de Platz tribe und hät ene, vor allne Aarbeiter gseit, si müesid sofort d Boustell verlaa und chönid uf em Lohbüro ihren Loh go kassiere und dänn e neui Stell go sueche.

Si händ no lang e tumi Schnore ghaa bis ene de Chef gseit hät er holi d Polizei, wänns nöd sofort ruhig abmarschierid.

Churz vor de Sächse isch de Chäpper uf eimal wider doo gsi, oben uf em frisch betonierte Bode und hät mit es paar andere Aarbeiter Wasser uf de Beton gsprützt, das er bi däre Hitz nöd z schnäll uuströchni und riissi.

De Chaschper isch kanonevoll psoffe gsii und hät zum Gaudi vo den andere mit eme grosse Pinsel Wasser versprützt so wie de Priester i sinere Chile mit Weihwasser d Lüüt sägnet.

Won er dänn aber de Vorarbeiter gseh hätt, isch er schnäll under em Gländer duregwütscht und hät wele uf d Rampe abe gumpe, nur isch die leider uf der andere Siite vom Huus gsii.

S isch es gruusigs Luege gsii. Dä arm Kärli isch uf d Muur vo de Chäleriifahrt gheit, genau deet ane, won es langs Rundise useglueget hät.

Er isch uf em Rugge gläge und das Ise isch bi sinere Bruscht rächts vorne use choo.

Es isch aber nonig de letschti Taag gsi vom Chäpper, nei, er hät dä Unfall überläbt. Uchruut verdirbt bekanntlich nöd. Mer hät nachher uf em Bou verzellt, er heig vom vile Suuffe e Läbere ghaa, zäch wie Läder und genau das Stückli Läder heig em s Läbe grettet.

Im Kantonsspitaal z Winterthur händs en wider zämegflickt und won er wider uf de Beine gsii isch, hät de Gmeindraat beschlosse er müesi no uf Ellike i d Trinkerheilaastalt, das er vom Suffe wegchömi. Mer händ ali s Bescht für ihn ghoffet, au scho wäg sinere Familie vo feuf Chind und em sächste underwägs.

Für de Muurer Hans häts aber au no es Nachspiili ghaa. D Arbetsunfallversicherig, d SUVA, hät dä Fall genau undersueche laa, aber si hät em Vorarbeiter kei Schuld chöne i d Schue schoppe.

Aber vo deet ewägg hät er uf sine Boustelle kei Alkohol me tuldet und wer nöd hät wele pariere isch gnadeloos usegschmisse worde.

Churz bevor de Chäpper z Ellike entlaa worden isch, hät de Muurer Hans vernoo, das d Frau Kälin ihn i de ganze Gmeind ume verschreie tüeg.

Die Verlüümderi hät hinenume di schaurigschte Gschichte über de Unfall von ihrem Maa im Dorf vertreit.

Das er nüechter gsii seig, hät ere zwar niemer so richtig glaubt, aber das säb Brätt am Grüscht nöd ghebet heig wo ire Maa druff gstande seig, hett ja scho chöne sii und das de Muurer Hans en scharfe Cheib seig, na ja, er isch scho en stränge Chef gsii aber das er en i de Täubi abegschupft heig, das isch dänn scho echli staarche Tubak gsii.

Zuefellig hät de Hans ame Taag gseh, wie d Kälin in Laden isch. Das isch so en gäbige Träffpunkt vo de böse Müüler gsii, de Uursprung vo so vilem wüeschte Gschnorr und üblem Gsääg.

Wo dänn de Muurer Hans in Laden ie choo isch, sind die Schnoriwiiber uf ein Schlaag stile gsii und er hät grad chöne dere Verlüümderi an Chare faare.

Er hät ere klaar und düütli gseit, wänn si wiiters sonen Seich verzeli vom Unfall vom Häpper so mües ers am Fridesrichter mälde und das chönnti am Änd rächt tüür wärde für die gueti Frau.

Da gälti übrigens für alli andere Dame do ine ebefalls. Ja, da hät er aber schön im Wäschpinäscht gguslet.

Wien e Furie isch d Kälin uf en loos und hät em wüeschti Schlötterlig aaghänkt, hät gchiflet und gcheibet, das mer Hüenerhuut überchoo hät, und schliessli isch em Muurer Hans nüüt anders me übrigplibe als sich diskret zruggzzieh bevor em die Giftnudle na s Gsicht verchräblet hät.

Woner wider dusse gsii isch hät er tänkt, wän eine sones Riibise zur Frau heig, do mües er jo aafange suuffe, andersch chöner sone Natuurkatastrophe nöd uushalte.

Wo de Chäpper sini Kuur fertig ghaa hät isch s grossi Probleem choo vo de Aarbetsstell. Uf em Bou händs en nüme wele und schliessli isch dänn d Suppefabrik Maggi iiverstande gsii de Chasper aazstele, uf Proob z erscht emaal.

Er hät scho chöne schaffe wän er hät wele und wän er nüechter gsii isch und so isch en Monet verbii ggange zur allgemeine Zfrideheit.

Er hät i de Spedition gschaffet, das heisst, da sind Chischtene, Kartonschachtle und Päckli verschickt worde und all die vili Waar hät müese verpackt und verlade werde.

Di chliini Waar isch uf d Poscht choo, zäntnerwiis, di grosse Liferige sind i Güeterwäge oder uf Laschtchäre verlade worde, tonnewiis.

En schweisstriibende Souchrampf wo en mörderische Tuurscht gmacht hät. Und jetz ischs Probleem wider vor ihm gstande. Sini Aarbetskoleege händ wohlig anere Pierfläsche gsüggelet und er hät, wien es Stuck Veh löötigs Wasser müese suuffe wo nu na meh Tuurscht gmacht hät.

Natürli händ en sini Koleege ghänslet und will alli sini Voorgschicht kännt händ, isch es nöd schwer gsii dä Tämperänzler uuszlache als eine wo kän Maa isch, kän Charakter hät will er nöd chan uufhöre wänns gnueg isch.

Aber de Chäpper hät nöd uf die Chöglete reagiert und isch standhaft bi sim Wasser plibe. Öbs jetz vom Wassersuuffe blaui Täärm gäb oder nööd isch em egaal gsii.

Das er uf em Heiwääg grad a drei Beize hät müese verbiifahre isch em zwar mängisch scho schwär aachoo.

E Beiz isch nöd nu «es grosses Hells» oder es «Schöppli Hettlinger» gsii, e Beiz, das heisst au zfride Zämehöckle, dischgeriere, es Jässli chlopfe und heimeligi Wäärmi gspüre.

Di erscht Beiz uf sim Wääg isch de «Fride» gsii. D Strass isch deet steil deruuf ggange und er häts Velo müese schürge und er isch immer echli is Schwitze choo, wän er deet mit sim schwäre Göppel a de Gartewirtschaft verbiigchüüchet isch.

Er isch dänn immer ganz nääch hinter em Haag dure tüüselet das en niemer gseht und hät debii tänkt: «Lönd mich im (in) Fride» und hät jedesmaal gschmunzlet über dä Doppelsinn vo däm Satz.

I de zweitletschte Wuche vo sinere Proobeziit händ zwee vo sine Aarbetskoleege beschlosse, si welid em Chäpper en Streich spile. Si händ em i sis Trinkwasser e chli Schnaps gmischlet. Nöd vill. Nur öppen eis Glesli voll. Aber es hät voorig glanget.

De Chäpper isch wäge dem Schnäpsli no lang nöd psoffe gsii, aber i sim Hirni häts en Schalter träiet.

Nach däm Klick isch d Wält wider schöner gsii als vorane, d Koleege sind doch ales liebi Sieche gsii und s Pier hät eifach mee Guu als das öödi Wasser.

Uf em Heiwääg hät er sis Sprüchli vom Fride anderscht uusgleit und hät sis Velo an Haag anegläänet und isch go anehöckle.

Jetz isch em äntli wider wohl gsii als öb er nach hundert Jahr i de Frömdi wider hei choo wääri.

Won am elfi Polizeistund gsii isch, hät er nöd wele hei und hät no es Ziitli lang Krach gmacht und grageelet aber dänn isch er schliessli heizuegschwämbelet, ohni Velo, das choge Gstell isch em nu immer id Qwäri choo.

Gäg de Morge isches bis Kälins rächt luut zue und härgange, wien im hölzige Himmel häts gräblet und geuisset und polderet.

Am Vieri isch de Tokter choo zum de Chäpper z verarzte wo halbe tod under em Tisch glägen isch mit ere schwäre Hirnerschütterig, ere bluetige Schnattere a de Stirne und eme prochne Arm.

E Stund später isch d Hebame choo und hät em chliine Kälinchind Numere sächs zum Iitritt i die wunderschöni heili Wält verhulfe.

En Schreihals mee. En Frässer mee.

Am Aabig am Sächsi isch de Tökti wider choo, zäme mit em Chrankewaage, will mer em Chäpper sini Frau hät müese in Notfall bringe.

Si hät sich wele s Läbe nää mit eme rächte Glas voll Wöschbrüe, aber s hät nöd glanget.

Si hät eifach nüme chöne und nüme wele, sogar s Chind hät si nöd wele stile. Si isch am Ändi gsii vo irne Chreft.

Si hät dän au sofort de Raat vom Tokter aagnoo, sich underbinde laa, das es kä Chind me git.

Wo de Chäpper das vernoo hät isch er mit em Priester zäme in Spital gwädelet zum sini Frau vo dem sündige Schritt abbringe.

Nach ere nöd ganz sachliche Underredig hät d Frau Kälin d Underschrift vom Chäpper ghaa und de Priester es blaus Aug. Die zwee tapfere Mane händ dän einzeln, fluchtartig das Schlachtfäld verlaa und zrugg bliben isch e verscherbeleti Bluemevase am Bode und e stolzi Siegerin im Spitalbett.

Wo si wider diheim gsii isch, hät die stolzi Stauffacherin s Heft sälber i d Händ gnoo.

Ihren Maa isch wider aarbetslos gsii und hät müese go stämpfle aber s Arbetslosegält isch sini Frau sälber uf de Gmeind go abhole. Die händ em mängisch so chliini Ärbetli zue ghaa wie Laub räche im Fridhoof oder Schneeschufle im Winter und die paar Batze hät em sini Frau glaa, will si gseh hät, das dä armi Kärli ali die Demüetigunge vo ihrer Siite her nur schwer vertreit.

Aber chuum hät e chli Münz i sim Sack klimperet, so isch ers weidli go versuuffe.

Mer hät im Gmeindraat scho es paarmal drüber gredt, die armegnössigi Familie wider in ihri Heimetgmeind abzschiebe, will si vill koscht hät, will si es öffentlichs Ärgernis gsii (und wills katholisch tauft worde sind) isch.

Aber die katholischi Gmeind i der Innerschwiiz hät nur abgwunke und zrugg prichtet, si hebed absolut kän Bedarf a aarme Lüüt, vo dene hebids scho gnueg und bevor s Kälins nöd straffellig werded, därf getroscht die riichi Zürchergmeind zuenene luege.

De Chasper häts gar nüme schön ghaa diheime. Sini Frau hät ständig mit em gchiflet will er käi Aarbet gfunde hät, sini sächs Goofe sind em au uf de Wecker ggange, immer dä Striit, dä Söikrach, das Gmöögg und das Brüele, dä oomächtigi Fraass (drümal Härdöpfel am Taag!), die Lüürlibrüe vo Kafi, altpaches Brot …

Es hät en mängisch tunkt, er hetti bessers verdienet.

Nu wäg dere ewige Chlöönerei vo sinere Frau isch er mit de ganze Familie is Underland zoge, will deet ales besser söll sii..

Schön wärs, aber das mer de «Gumene» daa une Härdöpfel seit machts au nöd besser, vor alem wänns dezue kä Chääs und kei Anke git wie diheime im Muotataal.

Ja wän er so sini zwee Buebe aalueget, sini Zwiling, die raame Megerlig ohni Saft und Chraft i de Chnöche die würdid bi jedem Hoselupf Sagmääl frässe.

Und wien er sälber doo, jede Sumer als Hüeterbueb uf em Hochybrig, en Prachtskärli gsi isch. Und dänn erscht no mit sim Schwyzerörgeli, sim grosse Schatz, won er jeden Aabig druf gspillt hätt, und jetz weiss er nümenemaal wo das Instrumäntli isch, vilicht scho vo de Müüs gfrässe …

Die Tröimerei hät en ganz truurig gmacht und er hett jetz ganz guet es Pierli oder en Kafi Trääsch möge verliide, aber ohni Gält vergaht der sogar s Suuffe.

Nei esoo gaats nüme wiiters und er hät sich en Schupf gää, das er inere Wuche e neui Aarbet heig, egal waas.

Er hät au Aarbet gfunde, z Winterthur i de Loki, inere Maschinefabrik händs en ane Stanzmaschine gstellt und deet hät er im Akkord us lange Blächbänder Ringli uusgstanzt.

Er hät nüüt anders müese mache als das Bläch naeschoppe, nöd z knapp, susch häts Uusschuss gää, nöd z grosszügig, susch hät mer em das vorigi Bläch am Loo abzoge. Er hät sini Ringli regelmässig müese kontroliere und wänns nüme i d Norm ie passt händ, hät er müese de Stämpfel uuswächsle.

Aber zur Hauptsach isch er uf sim runde Stüeli ghocket und hät mit de rächte Hand s Bläch inegschoppet und dänn hät er mit de lingge Hand de roti Chnopf truckt.

Dänn isch z erscht es Gitterli abegrasslet zur Sicherig das kän Finger me drunder liit und dänn häts zischet und dänn isch de Stämpfel mit eire Wucht ufs Bläch abegschmätteret und hät das Ringli oder Underlaagsschiibli us em Bläch gschnitte. Dänn isch de Stämpfel wider ue und so wiiter.

Ticki Läderhäntsche händ vor em scharfe Bläch gschützt und en Ohreschutz hät müese sii wäg däm schaurige Krach. S isch ales so hinderlig gsii und hät der Aarbeiter gstabig gmacht und d Aarbet isch nöd rächt fürschi ggange, das heisst weniger Ringli weniger Gält.

Es isch e richtigi Tubeliaarbet gsii aber mer hät gliich müese uufpasse wien en Häftlimacher susch hät mer rasch en Finger weniger ghaa.

Ganz grossi Schlaumeier händ das Sicherheitsgitterli mit eme Schnüerli fixiert und so händs schnäller chöne schaffe, bis zwänzg Prozänt Ringli mee, aber wänns ihri Hand nöd tifig gnueg usezoge händ isch die Pfote zu hundert Prozänt futsch gsii und zwar e däwääg vermüeslet, das mer nüüt me devoo hät chöne rette.

Scho nach wenige Taag hät er gmeint, er halti die Büez nüme länger uus und er schnappi übere. Tag und Nacht händ en die verdammte Ringli verfolget. Scho am Morge wän er i die Fabrikhale ie choo isch, häts vo dene Ringli gschmöckt. Maschinenöl, Petrool, Schmierfett und dä süesslich Gruch vo de Söife im Chüelwasser, dä scharfi Bröiseligstank vo überhitzte Maschine, s füechti Sagmääl am Bode … und wänn es Momäntli d Auge zuetrucksch dänn gsehsch die Ringli, Ringli, Ringli z tuusige z hundertuusige rugelets i die grossi tunkli Blächchischte, und immer die luuti Musik vo de Stanzmaschine, sogar s Härz übernimmt de Takt, und di rächti Hand schürget s Bläch i dä Tüüfelsrache wo scho die isigi Fuuscht luuret … vor alem znacht isch es schlimm, im Traum, dänn chasch uf eimal dini Hand nüme zrugg zie und statt em Gitterli chlöpft der dä Hammer uf dini Pfoote … dänn verwachsch mit eme Geuiss … gschpürsch dis Härz tschädere …Gott sei Dank!

… d Hand isch na draa … si isch no heil …

Aber scho bim wider Iischlaaffe spicked glänzigi Ringli i d Chischte … dini Hand zitteret …

De Chaschper hett am liebschte de ganz Bättel anegschmisse und en anderi Stell gsuecht aber ohni Lehr und Uusbildig häsch kä grossi Weli.

Was d Pia, sini Frau derzue sägti wänn er chünde würdi, das hät er sich lieber nöd vorgstellt.

Und dänn sind ja da na die sächs Gööfe …

Er hät ghofft, das er sich a die Büetz chöni gwöne. Me cha sich an alles gwöne.

Aber mit däre primitive Löchlibüetz isch er nie rächt vertwaarmet. Uf em Bou hät mer immerhin müese de Grind bi der Sach haa und es isch vill Abwächslig gsii, au i der Maggifabrik i de Spedition isch immer öppis gloffe aber a däre Stanzmaschine isch mer komplett verblödet. Stundelang immer di gliichi Bewegig, immer s gliichi Bild vor den Auge und wännt häsch wele dine Gedanke naegaa und häsch en Momänt vergässe wo d bisch, dänn hät dich de Schlag und de Krach vom nächschte Ringli voller Schrecke us dim Traum grisse und nach eme churze Blick uf di rächti Hand: «Gottseidank, s isch nüüt passiert.»

Nach der Aarbet hingäge häts em hei pressiert.

Sini Chaarte i d Stämpfeluhr stecke, Kälin Kaspar, Abt. 15/3 No. 213, waarte bis es «gling» macht, dänn rasch us em Übergwändli und dänn laat mer sich vo dem breite Strom vo Büetzer mittriibe bis zum Bahnhof.

E stilli Prozässion vo müede, graue Gsichter ohni Uusdruck, ali gliich, wie Ringli vo de Stanzmaschine.

Im Zuug uf däne härte Bänk händ die graue Mane mit em Bahnwage hin und hergschauklet, iri schwäre Händ uf d Chnüü gstützt und mit träumende läären Auge verloore in ticke Stumperauch glotzt.

Z Chämtal sind di erschte uusgstige, wortlos, vilicht mit eme Chopfnicke wo hett söle en Abschiidsgruess marggiere.

Neui Passaschier sind in vole Zuug iigstige, au Büetzer, d

«Maggianer» und händ d Zwüschegängli verstopft, das de Kundikteur nüme durechoo isch, aber es händ ja eh ali es Abonemaa ghaa.

Z Efrätike häts dänn echli Platz ggää. Au de Chäpper hät müese uusstiige.

Im Velostand hät er sis Velo gholt und dänn … ja dänn isch d Versuechig vor ihm gläge … die grossi Versuechig schnäll is Bahnhöfli oder in Leue eis go schnappe, nur eis einzigs Pierli zum dä gruusig Petroolguu us em Muul z spüele.

Und mer glaubts schier nöd, aber de Chasper hät chöne nei säge und es isch bim Nei plibe.

Sini Charakterstärchi hät zwee Gründ ghaa.

S einti sind eso roti Tablettli gsii wonem de Tokter ggää hät mit der Empfelig, vor em Wiirtshuus zwei Pilleli z schlucke. Wänn er dänn Wii oder Pier oder Schnaps hät wele trinke, ischs em ganz chötzelig worde.

Uf e settigs Pier hät er chöne verzichte. De zweiti Grund isch d Pia, sini Frau gsii.

Wän er nämli pünktli und nüechter hei choo isch, häts en guete Znacht ggää, im andere Fall Kafimöcke mit ohninüüt dezue, und e Chiflete und e Chäärerei das es käs Lose gsii isch.

Es isch es Wiili lang ruhig gsii um de Chäpper ume, er isch brav und mängisch e chli brummlig a sini Aarbet ggange und wos em i de Loki en anderi Aarbet händ wele zuehaa hät er gseit, er bliibi lieber bi sinere Stanzi. Er isch nämli so hantli bi sinere Aarbet gsii, das er e rächts Gält mit sine Ringlene verdient hät.

Es hett en au nöd aagmacht an en andere Aarbetsplatz z wächsle. Bi sinere Maschine isch er immer muetterseelenalei gsii und das hät em eigetli ganz guet passt, er isch gern elei gsii, er hät kä Gsellschaft pruucht und e käi Underhaltig. Er isch sichs Eleisii vo chlii uuf gwonet gsi, doo, uf der Alp … aber jetzt …

Sini Aarbetskoleege sind au nöd psunders gsprächig gsii, bi däm Soukrach vo dene Maschine hetsch käs Wort verstande und dänn isch ja no de Ohreschutz gsii und vor allem de Aarbetsritmus wome hät müese bhalte susch isch de Loo dänn rasch emal halbiert gsii.

Ame trüebe Novämbertaag häts dänn de Furrer Armin a de Stanzi näbeddraa verwütscht.

Er isch am Taag vorane s erscht mal Vatter woorde und hät das freudigi Ereignis znacht mit es paar Fründe zimli flüssig gfiiret und statt am andere Morge blau z mache isch er go schaffe. Wägem Gält und au wägem Sohn, dä söll en gschaffige Vatter haa …

Us emen Augewinkel hät de Chaschper gsee, das es a de Stanzi näbeddraa echli vill Uusschuss ggää hät. Mit so zitterige Händ chasch nüüt anders erwarte …

… und dänn gseht de Chäpper dä gääli Händsche under em Hammer wo blitzschnäll abesaust und em Furrer di rächt Hand abtätscht. Mit risegrosse Auge händ beidi uf dä Aarm glueget wo kä Hand meh under em Ermel fürechunnt, deet isch nu na es Gmatsch vo Bluet und Fleisch und Chnochesplitter und gääls Händschetuech abeglampet.

Und das risigi Schwungrad vo de Maschine hät wiiterdräiet wie wänn nüüt gscheh wär …

De Furrer hät no en Momänt lang mit glesigen Auge stärig sin Aarm fixiert und isch dänn bewusstlos vom Schtuel kippet. De Chäpper isch sofort uufgumpet, hät de root Alarmchnopf a de Wand äne truckt, hät dänn sin Guurt us de Hose zoge und am Furrer sin Oberaarm abbunde und dänn ischs em chotzeerdeschlächt woorde und er isch umkippet …

Es isch en bööse Taag worde für de Chaschper. Dä Unfall hät en völlig us em Gleis grüert.

Uf em Heiwäg isch er z Efrätike no go iicheere. Die rote Pilleli hät er vor em Bahnhöfli in en Guli abegrüert.

Bi däm truurige Wätter isch en Kafi Chrüüter grad emal s richtig gsii für de Aafang und dänn isch er zum Pier übere woner immer mit eme Schnäpsli trinkbar gmacht hät. Wo d Serviertochter s Gfüül gha hät es täts öppe, hät er zahlt und isch … nöd heizue, sondern i di nächschti Beiz, in Leue näbedraa.

I de Linde z Ricke isch em s Gält uusgange und die Gytnäpper händ em kei Kredit wele ggää und so isch er hei und deet na vor de Zwölfe is Huus ie trappet.

D Pia hät en scho erwartet und e wüeschti Chiflete aagfange. Do hät de Chäpper es Schytli gnaa und sini Frau windelweich verhaue und derbii d Chinde gweckt.

Wos i d Stube ine choo sind, hät er au die verhaue und dänn isch er use i d Budik und hät deet en Strick gsuecht.

Mit eme neue Hälslig isch er is Tänn use und hät in aller Rue e Schlaufe is Seil gmacht und isch dänn e Leitere uuf und hät de Strick sorgfeltig a d Brügi anebunde.

I däm Momänt isch d Pia is Tänn choo und hät grad begriffe, was da gspilt werdi. Mit eme Garteräche hät si de Chäpper sehr unsanft vo de Leitere gholt und won er am Bode glägen isch häts en mit em Rächeschtiil so richtig ihri Meinig gseit.

Vo säbem Tag aa hät mit em Chasper nümen alles gstume. Er isch son en Gspässige woorde das es eim nüme wohl gsii isch i siner Näächi.

Er hät so Glägeheitsärbetli gmacht aber daaderbii verdiensch der kä goldigi Naase und d Pia hät müese de schweri Gang uf d Gmeind tue und ums Aarmegält go bättle. De neui Vorstand vom Aarmeguet isch jetz de Muurer Hans gsii und er isch dän ame schöne Taag mit em Polizischt zäme i de Stube gstande und d Pia hät müese Red und Antwort staa. De Chäpper wo der Herr des Hauses gsii wäri isch im Bett gläge und hät sin Risenaff vom Voraabig müesen uusschlaafe.

Er isch derbii verwachet und hät dur d Türe dure ghöört was näbetzue verhandlet woorden isch.

Vo ihm isch nöd psunders vorteilhaft gredt worde sogar sini Frau hät kän guete Fade me an ihm glaa und wo de Hans vom sich scheide laa gredt hät, isch em Chasper d Gale ue choo. Was fallt däm verdammte Chätzer eigentlich ii anere guete Katholikin sone Sünd wele iirede. Er hät sich ehrlich überleit öb er mit em Karabiner übere söll go zeige wär da ine s Säge heig.

Aber eso im Nachthämp zu dere Taagesziit mit em Gwehr, nei, das miech würkli kei Gattig.

Woner aber dänn ghört bim Adiesäge, das de Hans und d Pia per Duzis sind, isch dänn doch de Zapfen ab gsii.

«Gäll Pia, chunsch unscheniert wännt Hilf bruuchsch … Und sii seit dänn no: «Tanke, Hans, du bisch en feine Kärli …

Wele sänkrächti Ehremaa laat sich so öppis büüte?

In eire Täubi isch er us em Bett gumpet und hät sich derbii mit de Lintüecher verhädderet und isch mit em Gsicht uf de Bode gheit.

Mit sinere bluetige Nase hät er sich dänn doch nöd z zeige getrout, wer weiss was sich die zwee Amtliche derbii tänkt hettid.

Mitti Jänner isch de Chaschper vo de Gmeind voorglade woorde, will er sini Familie nüme hät chöne ernähre, will er alles Gält versoffe hät und in allne Beize Suuffschulde ghaa hät. Er isch au nöd wilig gsii e regelmässigi Aarbet aaznäh und hät sini Familie vernachlässiget. Mer hät em au düütli klaar gmacht, das er sini Frau nöd tärfi schlaa.

Mer hät em aapotte, er chöni namaal e Kur mache z Ellike und wänn er sich bis im Summer nöd besseri, dänn würd mer bim Gricht en Aatrag mache zum en vogte.

Er hät ales underschribe, hät hoch und heilig gschwoore, das er sich besseri. Vor em Usegaa hät er aber dänn na gmungget, als Vormund chönids ja de Muurer Hans nää, dä chönis nämli verdammt guet mit de Pia. Die ganzi Häxejagd gägen ihn seig doch vo dene zwei aateigget woorde…

Im Horner, wie mer früener am Monet Februar gseit hät isch e gwaltigi Gfrörni choo. Sogar de Zürisee isch zuegfrore.

De Chaschper hät doo bi de Bahn gschafft und i säbene Tääg vom Morge bis Aabig Weiche uuftauet und gfrorne Schnee vo de Perong wegghacket.

Er hät sich schiinbaar echli besseret aber er hät mit niemertem me gredt, oder amel nu s Nötigschti.

Aber im Dorf händ alli ghoffet, er seig uf em Wäg vo de Besserig. Wies mit em Trinke gsii isch, hät mer nöd chöne abschetze, will er jetz zäntume Wiirtshuusverbott ghaa hät und drum nu no heimli und verstole ggüügelet hät. Nur wän er gaar tüüf is Glas glueget hät, dän häts scho chöne sii, das em s Velo nüme gfolget hät. Aber so richtig schwär betrunke hät mer en nie meh gsee.

Mängisch hät er mit em Muurer Hans es paar Wört li gwächslet, s isch meistens um d Fraag gange, öbs mit em Gäld klaar chömed aber eimaal hät de Chaschper afoo chlaage, wien ihn das Läbe aaschiissi, d Aarbet, d Familie, d Frau und d Chinde und die ganzi vercheerti Situation wos drin seigid.

Do hät en de Hans gfrääget, wien er sichs dänn voorstellti es glücklichs und zfrides Läbe.

Nach eme lange Schwige hät er dänn schliesslich liislig gseit: «Weisch Hans, als jung, doo uf der Alp, de ganzi Summer lang mit de Chüe und de Rindli dusse i Gottes freier Natuur … aber das isch en Traum … uus und fertig uusträumt … und weisch, wer kä Träum meh chan haa isch arm draa, isch eigetli scho e Liich …»

De Hans hät em zuegloset und dänn isch em en Idee choo…

Es paar Taag spääter isch de Chaschper uf em Heiwääg gsi. Er hät s Velo müese stoosse will d Strass ganz veriiset gsii isch und für en Velofahrer läbesgfährli, vor allem wänn er alkoholisiert gsii isch. Aber was häsch anders chöne bi dere Souchelti, als dich vo Ziit zu Ziit echli ufwärme mit eme Schlückli Schnaps.

S isch müesam z laufe gsii uf däm schliferige Wääg und er isch rächt verspätet heichoo. Er isch völlig kaputt gsii won er zum Huus anechoo isch aber er hät sich jetz so richtig uf di waarmi Stube gfreut, uf e heissi Mählsuppe und dänn uf es warms Bett woner sini durfroorne Chnöche hät chöne uuftaue.

Woner s Velo in Schopf ine tue will, gseht er, das vor em Tänntörli es anders Velo stoht.

Psuech? Um die Ziit na?

Er isch hoorsam ums Huus gschliche und hät durs Stubefänschter gsperberet.

Da stoot doch de Muurer Hans i de Stube und i däm Momänt fallt em d Pia um de Hals …

Ganz verschreckt isch de Chaschper vom Fenschter ewäg grännt, wie wän er öppis boosget hett.

Er isch immer wiiter vom Huus ewäg, hinderschi, und hät uf das warmi Liecht glueget.

Deet isch em der erschti Häntsche abegheit aber de Chaschper hät sich nöd puckt, sondern sich umträiet und isch uf de iisige Strass i d Tünkli usegloffe.

Diheime hät mer uf en gwartet will mer e gueti Naachricht für ihn ghaa hät. De Muurer Hans hät nämli e Stell für ihn gfunde als Zuesänn uf eren Alp am Stooss.

Mit de ganze Familie, de ganzi Summer über.

Und d Pia hät mit Träne i den Auge gseit, dänn nämi er sicher jeden Aabig s Schwyzerörgeli füre, und dänn hät si in ihrer Freud de Hans umaarmet.

Nu de Hans hät wider hei müese und d Mählsuppe bis Kälins isch au parat gsii.

Wo de Hans vors Huus use chunnt, wär er schier über em Chäpper sis Velo gstürchlet wo zmittst im Wäg glägen isch. Aber vom Velofahrer wiit und breit kä Spuur.

Do isch de Hans unruhig woorde und won er wiiter vorne uf de Strass en Füüschtlig findt, hät er begriffe, was für es Drama da im Tue isch.

S ganz Dorf isch i säbere chalte Nacht am Sueche gsii. Mit Taschelampe, mit Stalllatärne und Schiiwärfer hät mers ganzi Dorf abgsuecht und am Morge isch na e Polizeitruppe vo Züri choo mit zwee Suechhünd.

Churz vor em Mittag hät mer en gfunde churz vor Nüerestorf isch er ame Bachport im Schnee gläge, verfrore, stiiff wien es Brätt.

D Heimetgmeind hät de Pia ihri Chind ewäggnoh.

D Meitli sind in es Heim ime Chlosterinternat gsteckt woorde und mer hät nie nüüt me vonene ghöört.

Die beede Zwilling sind zu Pflägfamiliene choo und händ spääter emol vo sich rede gmacht, wos z Zweite e Tankstell überfalle händ aber so ungschickt und stümperig, das mes grad verwütscht hät.