Читать книгу Ostatni rycerz Polski. Rzecz o osobowości generała Józefa Hallera - Józef Roman Maj - Страница 7

Pisanie wstępu do publikacji poświęconej generałowi Józefowi Hallerowi jest nie lada zaszczytem, ale i wyzwaniem. Tym większym, że autorem opracowania jest ksiądz prałat Józef Roman Maj, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli duchowieństwa rzymskokatolickiego we współczesnej Polsce.

Tytuł książki oddaje w zasadzie całą istotę zagadnień w niej poruszanych, generał Haller bowiem był rycerzem – ostatnim rycerzem Polski. Swoim życiem i dokonaniami zaświadczył on, że bezinteresownie służył ojczyźnie, zgodnie z mającymi korzenie w starożytnym Rzymie kanonami cnót: virtiis – męstwa, fides – wierności, iustitia – sprawiedliwości i pietas – pobożności. W tym sensie Błękitny Generał stanowił ucieleśnienie człowieka prawego, określanego przez Rzymian słowami vir bonus, który łączył w sobie cechy dzielnego żołnierza, dobrego rolnika i wzorowego obywatela.

Służba generała Hallera i jego droga życiowa mieściły się również w kanonach cywilizacji łacińskiej – tak pięknie ujętych przez profesora Feliksa Konecznego, wybitnego polskiego uczonego, twórcę nauki o cywilizacjach – których fundamentem były cnoty rycerskie: fidelitas – wierność, virtus – męstwo, prudentia – roztropność, curiositas – dworność, iargitas – hojność, pietas – pobożność.

Dowódca Błękitnej Armii uosabiał cnoty rycerskie, gdyż wykazywał się nie tylko wiernością wobec ojczyzny i bliskich, męstwem, ale także troszczył się o lud, czego dowodem jest praca, którą wykonywał na rzecz polskiej wsi i chłopów. Słynął z dobroczynności i opieki nad potrzebującymi. Nie bez powodu w II Rzeczypospolitej mówiono: „Jak ci bieda doskwiera – idź do Hallera”. Nieprzypadkowo generał został przewodniczącym Polskiego Czerwonego Krzyża. Był człowiekiem, który czynem zaświadczał ideały rycerskie tak silnie zakorzenione w świadomości narodu polskiego.

Błękitny Generał był również potwierdzeniem pewnej prawidłowości, którą się dostrzega, badając historię wojskowości. Otóż, wśród dowódców o światowej sławie nie ma takich, którzy by nie byli ulubieńcami swoich żołnierzy. Wszyscy wybitni wodzowie, którzy złotymi zgłoskami zapisali się w annałach sztuki wojennej, oprócz mistrzostwa w strategii i taktyce, znali również drogę do dusz i serc swoich żołnierzy. Wykazywali się prawdziwą wirtuozerią w kształtowaniu wysokiego ducha bojowego swoich podkomendnych, u których potrafili wzbudzać do siebie głębokie zaufanie. Czyny i dokonania generała Józefa Hallera potwierdzają tę regułę.

Treść dostępna w pełnej wersji eBooka.