Читать книгу Akuszerka - Katja Kettu - Страница 7

9.06.1944

Kochana Córko,

mam nadzieję, że mi wybaczysz. Patrzę na morze, stojąc na skale w tym samym zagłębieniu, z którego po raz pierwszy zobaczyłem wieloryby. Od tego czasu minęły cztery lata, dwa miesiące i pięć dni. Wieloryby wpłynęły na wody fiordu jak wielkie rozbawione wyspy. Wieczorem śpiewały mi do snu, a senne marzenia były dla mnie bardziej rzeczywiste niż mglista zasłona utrzymująca się za dnia. We śnie czeka na mnie Twoja matka o białej szyi, jedyna kobieta, którą kiedykolwiek kochałem.

Przeładowuję mojego mauzera, nic innego nie pozostaje mi do roboty, jestem przygotowany na wizytę tych, którzy nadejdą. W kufrze pomalowanym w kwiaty znajduje się dwadzieścia zeszytów, a w nich informacje i współrzędne.

Teraz zaciągam się najmocniejszym w świecie dymem i nie jestem smutny.

Gdybym tylko wiedział, kogo stamtąd przyślą. Człowieka SOE, Kupca, a może Hyyryläinena? Desantowanych z NKWD? Rudego czy kogoś innego z Gestapo. Ponieważ wiem dobrze to, co przeczuwałem już od dawna. To miejsce zostało trafnie nazwane Fiordem Martwego Człowieka. Myślałem, że to określenie stworzone przez aliantów na użytek Lapończyków, ale teraz wiem, że to ja jestem Martwym Człowiekiem.