Читать книгу КУНДАЛИК ДАФТАРДАН САҲИФАЛАР - Коллектив авторов, Ю. Д. Земенков, Koostaja: Ajakiri New Scientist - Страница 1

…Эшикпи очаман, ҳамишагидек очиқ чеҳра, самимийлик ва хотиржамлик акс эттан чеҳрангиз ила уйимга кириб келасиз. Хонадонимга гўё нур ёғнлгандек бўлади. Болаларим югуриб чпқишадн. «Тогам, тоғажоним келдилар». Бирини қўйиб, бирини суясиз, қўлчаларига конфетлар тутқазиб, уларни бир дунё севинтирасиз, энг кичигим Давлатжонимни тиззангизга ўтқизиб эркалайсиз. Газетага ўралган анча яиги оқ қоғозларни авайлабгина қўлимга тутқазасиз. «Булар сенга, кеча бозордан олдим, оппоқ, чиройли экан, яхши кўринди кўзимга, қоғозларинг етиб турувдими?

“Ҳа бор, буларга эса бутун бошли қисса ёзса бўларкан”, дейман астойдил қувониб.

Сўнг, сўнг… Бу дунёнинг барча ташвишларидан холи, беғубор суҳбатлашиб ўтирамиз. Янги ҳикоябоп воқеалардаи гапириб берасиз. Кейин дейсиз: «Ёзувчи учун энг муҳими чиройли, ишонарли ёзиш, қачон чиқиши шарт эмас, бир куни албатта ўқувчисини топади. Ҳар жойга кўтариб юрма ёзганларингни, худога шукр, оз қолди, ҳадемай тузалиб қолсам, ўзим ёрдам қиламан”, дейсиз. Рангингиз оқариб, чуқур нафас оласиз. Шошиб «Нима бўлди?» дейман безовта.

“Ҳозир, ҳозир… – тасалли. берасиз менга, – ўтиб кетади, мана ўттиз саккиз ёшга кириб қўйибман, кечагина бола эдик, ҳадемай қирқ, ҳает қизиқ эканда…”

…Кўзимни очсам, булар туш, бари хотира. Энди сиз ҳеч қачон эшигимдан кириб келмайсиз, қўлларимга дафтар ва қаламлар тутқазиб, «Менинг сингилжоним, насиб этса у энг яхши ёзувчи бўлади», деб айтолмайсиз, ўзингиз мўлжаллаган қирқ ёшингизниям кўролмайсиз.

Ҳаёт маънисиз туюлиб, қўлёзмаларимни ҳар жойларга тиқаман. Тушларимга безовта кириб чиқасиз. Мана, сиз келтирган дафтарлар ҳам тўлиб кетди. Юрагим тўлиб сиз юрган йўллар бўйлаб телбамисол шаҳар айландим. Сиз бу жойлардан нималар излаб, ннмага эришдингиз. Нималарни топиб-топмадингиз. Ва… умримда илк бора қўлёзмаларим учун дафтарлар сотиб олдим. Сотувчи кўзнмдан оққан ёшларга ажабланпб, уларни ўраб берди…

Қабристонга чопаман. Мадад истаб совуқ қабрингиз қучаман. Бу ерда тириклигингизда ўзингизга айтилмаган, айолмай қолган сўзларимни баралла айтиб йиғлаймаи:

«Менииг устоз акам. Суянчпм акам. Сирдошим акам, меҳрибоним акам, сирдоппш акам…» Мснинг энди мудом талпинувчи бокира меҳробим, саждагоҳим шу қабр дея тиз чўкаман. Суянч – қабр вужудимни кутилмаганда ойдин ва иурли бир шуурга йўғиради, ҳолсизланган руҳимга гўё куч ато этади. Сизнинг ўта қисқа, мураккаб, баъзи саҳифалари ёлғиз менгагина аён сирли ва беғубор ҳаётингизга бағишланган қиссамни давом эттиришга фатво беради.