Читать книгу АСАРЛАР (III жилд) - - Страница 17

Худди жаннат жамолидай

Бир тонг эди,

Олам бир ён,

Сенинг кўзинг бир ён эди.

Кечир мени,

Мен ёнингга боролмадим,

Жовдираган кўзларингга қаролмадим.

Ўзларича қўли очиқ, ҳотамлари,

Нечук одам

Бу дунёнинг одамлари?

Нечун сени,

Нечун сени сайладилар?

Ётқиздилар,

Оёқларинг бойладилар.

Нечун бўйнинг бермай,

Ерга уравердинг,

Бошгинангни қорнинг томон

Буравердинг?

Оёқларинг нечун бунча ташлашдилар?

Қорнинг тирнаб,

Нени бунча талашдилар?

Бу дунёда куйдирган

Ҳам куйган инсон,

Ўнг келганда

Ўз боласин сўйган инсон.

Қурбонлик қўй,

Майсаларга қонинг томди,

Жовдираган кўзинг билан

Жонинг томди.

Кўтаришиб,

Осдилар сўнг оёғингдан,

Саҳар ичган сувинг

Оқди томоғингдан.

Кўз ёшингни

Қонинг билан қордилар-ку,

Теринг шилиб,

Қорнингни ҳам ёрдилар-ку!

Наҳот ҳайвон қисматин ҳам

Давоси йўқ?

Қўзиларинг ётар эди

Кўзи юмуқ.

Жонсиз қорнинг,

Чавоғларинг болиш бўлиб,

Ётар эди улар

Тилсиз нолиш бўлиб.

Ҳаёт менга

Кўп ғамларни қайтиб берди,

Буни менга бир оғайним

Айтиб берди.

Жонзот кўзи билан

Боқсанг гоҳ ҳаётга,

Нафратларинг келиб кетар

Одамзотга.

Кечалари мен ҳам

Уйғоқ алам билан,

Юрак-бағрим тиғлайдирман

Қалам билан.

Лекин унга

Бир тасалли беролмайман,

Юрагимнинг кўзларига

Қаролмайман.

Жонворгинам,

Дунё нечун кирлардадир?

Хаёлларим

Сен ўтлаган қирлардадир.

Қўймас сира,

Қулоғимдан кетмас нари,

Кўзи юмуқ қўзиларнинг

Маърашлари.