Читать книгу Գրչի հանաքներ - იაკობ ცურტაველი - Страница 5

Կընկատեր, գիտեմ, ու չի՛ ամաչում,

Ինչ տեղ կին. փեշիցն է կըպչում —

Լինի դա տընում, փողոցի միջում,

Կաֆե-շանտանում, թե խոհանոցում…

Ու այդպես լըրբին մենք չենք քարկոծում…

Բայց, աստված չանի՜, կինը բա՛ն անի,

Մի շա՜տ թեթև բան – մեկին հավանի

Ու հետը թեթև սիրախաղ անի.

Կամ թողնի մարդուն, չուզենա խաբի…

Աշխարհը խեղճին սա՛ղ–սա՛ղ կըլափի…