Читать книгу Maria Tudor. Pierwsza królowa - Linda Porter - Страница 8

Kiedy po raz pierwszy wyjawiłam przyjaciołom i znajomym, że właśnie piszę nową biografię Marii I, spotkałam się z odmiennymi reakcjami. Niektórzy zgodzili się, że już najwyższy czas, by przedstawić pierwszą panującą w Anglii królową, bazując na nowej interpretacji zachowanych dokumentów. Natomiast inni żywili przekonanie, iż legenda Krwawej Marii tak mocno ugruntowała się w powszechnej świadomości, że nie da się zmienić żadnej, utrwalonej już opinii. Jednakże naukowcy stale prowadzą coraz więcej badań nad okresem życia i rządów Marii, otwierając nowe możliwości oceny dotychczas zaniedbywanej, środkowej części epoki panowania Tudorów. Obecnie takie podejście jest ograniczone w dużej mierze do środowisk akademickich, ale zasługuje na przedstawienie o wiele szerszemu gronu czytelników. Zdaję sobie sprawę, jak wiele moje badania i niniejsza książka zawdzięczają naukowcom specjalizującym się w tej dziedzinie, zwłaszcza profesorowi Davidowi Loadesowi, profesorowi Robertowi Tittlerowi oraz nieżyjącej już doktor Jennifer Loach. Mam nadzieję, że moja biografia stanie się pierwszą pozycją wypełniającą tę lukę i przekona sceptyków o konieczności ponownego rozważenia reputacji historycznej, której nie podważano od 450 lat.

Wiele osób nie szczędziło mi wskazówek i wsparcia. Winna jestem podziękowania mojemu redaktorowi Alanowi Brooke’owi z wydawnictwa Portrait za niezmienny entuzjazm i sugestie dotyczące poprawek. Mój agent Andrew Lownie inspirował mnie przez szereg lat, kiedy niemal już zarzuciłam całkowicie zamiar napisania tej książki. Jego stałe zachęty to bezcenny dar dla autorów. Dziękuję również Henry’emu Bedingfeldowi za pokazanie mi cudownej kolekcji dokumentów w zamku Oxburgh Hall oraz za gościnność, jaką wraz z żoną Mary okazał mi pewnego wietrznego listopadowego dnia. Jestem szczególnie zobowiązana Jessie Childs za poinformowanie mnie o tym, co znajdę w Oxburgh, a także za dyskusje o epoce Tudorów. Dziękuję również doktor Alice Hunt z Southampton University za podzielenie się ze mną wiadomościami na temat kierunków najnowszych badań naukowych. Profesor Hilary Critchley z Centre for Reproductive Medicine w Queen’s Medical Research Institute w Edynburgu poświęciła czas na zaznajomienie mnie z możliwymi przyczynami problemów zdrowotnych Marii; jestem wdzięczna za jej spostrzeżenia. Jeśli chodzi o kwestie mniej poważne, choć nie mniej fascynujące, Tanya Elliott udzieliła mi wskazówek odnośnie garderoby Marii, prezentując przy tym obszernie własne, pozytywne poglądy na osobę królowej. Znakomita replika sukni ślubnej Marii dowodzi entuzjazmu, z jakim Tanya podeszła do tego tematu, a także jej biegłości w krawiectwie. Pragnę też podziękować wicehrabiemu i wicehrabinie de L’Isle za zaprezentowanie w posiadłości Penshurst Place portretu z ich prywatnych zbiorów, uważanego za wizerunek Marii.

Dziękuję również zawsze pomocnej obsłudze London Library, British Library, National Archives oraz Westminster Abbey Library. Ostatnie, choć równie ważne podziękowania, kieruję pod adresem mojego męża George’a, który spędził z Marią Tudor więcej czasu niż jej ślubny małżonek. Niniejsza książka nie powstałaby bez niego.