Читать книгу Jan Kochanowski z Czarnolasu - Lucjan Tatomir - Страница 7

Wszego dobrego Dawco i Szafarzu wieczny,

Tobie ziemia spalona, przez ogień słoneczny,

Modli się dżdża, i smętne zioła pochylone,

I nadzieja oraczów: zboża upragnione.

Ściśnij wilgotne chmury świętą ręką swoją,

A one suchą ziemię i drzewa.....................