Читать книгу Pierwsza pomoc w nauce macierzyństwa - Lucyna Mirzyńska - Страница 12

Niezwykle pomocne może być podanie na początku planu nazwiska lekarza prowadzącego ciążę, a także położnej środowiskowej, u której mama przygotowała się do porodu i macierzyństwa. To dla personelu czytelny znak, z jak przygotowaną pacjentką ma do czynienia, gdyż zazwyczaj kadra szpitalna zna pracujące z kobietami położne. Dobrze przemyślany i czytelny plan wraz z informacją, że kobieta przeszła właściwą edukację przedporodową, to dla położnej i lekarza ginekologa zapowiedź sprawniejszej współpracy niż z pacjentkami, które nie zostały właściwie przygotowane. Wiele pań niestety wciąż nie ma świadomości zarówno swoich praw, jak i ograniczeń, jakie nakładają na personel szpitalny procedury medyczne. Te najlepiej przygotowane rodzą zazwyczaj sprawniej i spokojniej.

W mojej praktyce często odbieram telefony młodych mam, które już będąc na oddziale położniczym, poszukują kontaktu do położnej, która ma odwiedzić je po powrocie do domu. Gdy dopiero w tym momencie proszą mnie o objęcie ich rodziny opieką, niestety muszę odmówić. Jako położna mam za zadanie zająć się moimi pacjentkami kompleksowo, nie wyobrażam sobie więc, że mogłabym pominąć w naszych relacjach tak ważną rzecz jak edukacja przedporodowa. To jest kwestia uczciwości wobec kobiet i mojego podejścia do zawodu. Zdaję sobie jednak sprawę, że to nie wina pań, ale problem złej organizacji systemu opieki zdrowotnej. Ponieważ wiedza o przysługujących kobietom prawach jest tak mała, będę w tej książce wielokrotnie zachęcać do informowania córek, sióstr, kuzynek, przyjaciółek i sąsiadek o tym, że warto zawczasu poznać i wybrać swoją położną rodzinną, bo nikt, kto przyjdzie do mamy już po porodzie, nie poznawszy jej wcześniej, nie jest w stanie, nawet mimo najszczerszych chęci, zapewnić jej takiej opieki, jaka jej się należy i jakiej zapewne oczekuje.