Читать книгу Gezondheid uit de apotheek van God - Maria Treben - Страница 4
ОглавлениеMaria Treben
Voorwoord
Ondanks veel aanvallen van verschillende zijde tegen mijn persoon en tegen mijn raadgevingen in mijn boek »Gezondheid uit de apotheek van God«, hebben veel geestdriftige brieven van gezonde én zieke mensen, van artsen en andere geneeskundigen uit binnen- en buitenland, mij ertoe bewogen om mijn nieuwste ervaringen met de geneeskruiden in een herziene en uitgebreidere uitgave van dat boek, ook verder aan de mensen beschikbaar te stellen.
In een tijd, waarin een groot deel van de mensheid zich sterk van een natuurlijke levenswijze verwijdert en door hun verkeerde levensinstelling gevaarlijke ziektes op zich zien toekomen, moeten we weer terugkeren naar onze geneeskruiden, die ons de lieve God in zijn goedheid sinds onheugelijke tijden schenkt. Pastoor Kneipp zei daarover in zijn boek: »Voor iedere ziekte groeit er een kruidje!« Aldus kan iedereen zijn gezondheid ondersteunen, indien hij uit voorzorg, tijdig planten en kruiden uit »de apotheek van God« verzamelt, de kruidenthee dagelijks of gedurende een kuur drinkt, kruidenextracten gebruikt voor inwrijvingen of omslagen, als hete kruidencompressen, of als toevoegsel bij het baden. Indien men besluit om geneeskruiden te gaan gebruiken, dan kan men het beste met bloedzuiverende kruiden, zoals b.v. daslook, brandnetel, ereprijs, paardenbloem en weegbree beginnen.
Zo’n kuur kan nooit schaden, indien de gebruiksaanwijzingen nauwkeurig worden gevolgd. Indien de kuur geen of slechts heel langzaam verlichting of hulp brengt, dan kan het mogelijk zijn, dat er in de woning of op de werkplaats, geopatische aardstralen zijn. Hier moet dan een ervaren wichelroedeloper aan te pas komen, om stralenvrije plaatsen aan te wijzen.
Bij een sterk gevoel van onwel zijn, bij koorts en alle andere duidelijke ziektesymptomen mag het niet nagelaten worden om tijdig een arts bij de zieke te roepen, om de juiste diagnose te laten vaststellen en om raad te vragen. Het is eveneens vanzelfsprekend, dat het verloop van een zware ziekte en het geneesproces, door een geneesheer gewetensvol moeten worden gecontroleerd.
Dat de klassieke geneeskunde zich langzaam naar de natuurgeneeskunde begint toe te wenden, kan men uit het 25e Internationale Bijscholingscongres van de Geneesherenkamer van de Duitse Bondsrepubliek en de Artsenkamer van Oostenrijk in maart 1980 te Badgastein (Salzburg), waar rond 1.500 artsen aan deelnamen, merken.
Dr. Carl Alken (professor aan de universiteit Saarland, BRD) noemt motieven voor de toenemende waardering van de klassieke geneeskunde voor de genezende krachten van de natuur, en zegt: »Na de Tweede Wereldoorlog stonden de artsen praktisch machteloos tegenover tuberculose en nierziektes. Toen kwam de grote ommekeer door het gebruik van antibiotica. En vandaag de dag hebben wij reeds met de negatieve gevolgen van een gedeeltelijk overdadig, gedeeltelijk verkeerd gebruik van deze »zegenbrenger« te maken! Daarbij komt dan nog als een lawine, de toename van schimmelziektes (te wijten aan de storing van het normale biologische evenwicht) die veroorzaakt wordt, door het overdadig gebruik van medicijnen en door milieuvervuiling.«
Ik volg sinds jaren de bijeenkomsten en congressen van artsen, de resultaten van die bijeenkomsten verschijnen ook in dagbladen. Veel artsen zijn zich van hun verantwoordelijkheid bewust en waarschuwen tegen overdadig tablettengebruik. In het bijzonder wordt er voortdurend op gewezen hoe gevaarlijk pijnstillende middelen kunnen worden. Door ontelbare mensen worden ze zonder geneeskundige controle ingenomen en veroorzaken daardoor zware schade aan veel organen. Middelen die b.v. de bloeddruk kunnen doen dalen, kunnen indien ze gedurende geruime tijd worden gebruikt, bij vrouwen borstkanker veroorzaken. Dat hebben drie onafhankelijk van elkaar werkende onderzoekcentra in Boston, Bristol en Helsinki geconstateerd.
Ik wil nu de geneeskracht en werking van belangrijke planten en de ervaringen van de laatste tweeënhalf jaar (d.w.z. sinds het verschijnen van het boek »Gezondheid uit de apotheek van God«) zieke mensen ter beschikking stellen en hen de hand reiken om weer gezond te worden. Om, ondanks de meest hopeloze ziektes, met de hulp van God, uit eigen kracht en eigen wil toch de ons genezende kruiden te vinden, is een grote menselijke prestatie. Het terugveroveren van zijn gezondheid en de verantwoordelijkheid daarvoor zelf te dragen, verhoogt de waarde van de mens in zo’n mate, dat hij daardoor de ziekte reeds voor de helft uit de uitzichtloosheid van zijn zieke leven bevrijdt.
Men vraagt mij voordurend waar ik die kennis van geneeskruiden vandaan heb. Daar kan ik niet precies op antwoorden. Als kind bracht ik mijn vakantie bij de familie van een houtvester door. Zo kon ik vroegtijdig meeleven met de natuur en ervaren hoe daar alles met elkaar samenhangt. Zo kon ik reeds als kind alle planten herkennen, ik kon ze met naam en toenaam noemen; maar wat zij als geneeskruiden betekenden wist ik toen echter nog niet. Mijn moeder was een enthousiaste Kneipp - volgelinge en deed haar best om ons, haar kinderen dus, naar de natuur, zonder chemische invloeden te doen opgroeien.
Als jong meisje hebben twee gebeurtenissen mij diep getroffen. Een weduwe van 40 jaar, moeder van drie kinderen, leed aan bloedkanker - leukemie - en werd als ongeneesbaar uit het ziekenhuis weggestuurd. De arsten gaven haar nog drie dagen te leven. Haar zus, bekommerd om de kinderen, reed met urine van de zieke naar een kruidenmengster bij Karlsbad. Deze vrouw schrok ervan en meende wat zij zei: »En nu eerst komt gij met water van een dode vrouw!« En toch hielpen haar de kruiden. Tien dagen later vond men in de kliniek geen spoor van leukemie meer!
Een soortgelijk geval kwam terzelfdertijd voor, bij een 38-jarige moeder van vier kinderen. Ook hier was het leukemie en de dokters gaven haar geen hoop meer. Deze vrouw vroeg ook raad aan een kruidenmengster. Zij zette dagelijks een paar liter kruidenthee en telkens als zij er aan voorbij kwam, dronk zij er een flinke slok van. Zij dacht: »AI helpt het mij niet, kwaad kan het ook niet.« Na tien dagen werd zij onderzocht: men vond geen spoor meer van leukemie!
Door deze voorbeelden wordt duidelijk, hoe enorm belangrijk het is om bij ziektes die ongeneeslijk schijnen overdag een grote hoeveelheid thee te drinken. Sinds die tijd stond het voor mij vast dat kruiden zelfs bij kwaadaardige ziektes nog kunnen helpen.
Met Lichtmis 1961 stierf mijn lieve moeder. Van dat ogenblik af voelde ik een zeer sterke drang om de geneeskruiden te leren kennen. Ik beleefde nog andere ervaringen en geleidelijk aan groeide ik met een gerust gemoed in die wereld van de geneeskruiden uit de apotheek van God. Het was alsof een hogere macht mij leidde, vooral de moeder Gods, de machtige hulp der zieken, die mij de zekere weg zou wijzen. Mijn vertrouwen op Haar, de verering en het gebed bij een oud, prachtig Mariabeeld, dat op wonderbaarlijke wijze in mijn bezit kwam, had mij in gevallen waar ik twijfelde iedere keer geholpen.
Daarom streef ik ernaar, de mensen niet alleen naar geneeskruiden en de krachten daarvan te verwijzen, maar vooral naar de almacht van de Schepper in wiens handen ons leven geborgen is en die het bepaalt. Bij Hem zoeken wij hulp en troost, deemoedig en zorgvuldig ook de kruiden uit Zijn apotheek. Hem behoort het toe ons te leiden en te helpen en ons leven te richten naar Zijn wil.
Ten slotte wil ik er de nadruk op leggen, dat ik op alle gebieden al mijn ervaringen in dit herziene en uitgebreide boek heb opgenomen, om mijn medemensen van dienst te zijn. Nu dit alles omvangrijk is geworden, wil ik U het volgende vragen: bel mij niet op, schrijf mij ook geen brieven. Ik heb géén praktijk en sta ook géén bezoeken toe. De zeer nauwkeurige trefwoordenlijst zal U de juiste weg wijzen om de juiste kruiden te gebruiken.
Uw aandacht wil ik vragen voor mijn boek: »Maria Trebens Genezingen« (brieven en berichten over genezingen), dat bij dezelfde uitgever verschenen is. En nog iets: ik heb géén kruidendienst, en neem ook geen kruidenbestellingen aan.
| Grieskirchen, mei 1980 | Maria Treben |
