Читать книгу Cessanis na walizkach. Opowieści z pięciu stron świata - Michał Cessanis - Страница 8

COŚ DLA MIŁOŚNIKÓW KOTÓW

Pewną właścicielkę japońskich kotów zabolało, że wśród polskich hodowców i nie tylko nazywane są one japanese bobtails, co można tłumaczyć jako „japoński krótkoogoniasty”. Zwróciła się nawet ze swoim problemem do Rady Języka Polskiego, uważając, że taka nazwa może być krzywdząca dla tych kotów, bo sugeruje ich ułomność. Przewodniczący Rady uznał za słuszną sugestię, by dla tej rasy upowszechniać nazwy maneki neko lub japoński kot powitalny. Jest tylko pewien fakt, na który – tak myślę – nie zwrócono uwagi. W Japonii rasa kotów z krótkimi ogonkami kojarzy się bardzo pozytywnie; koty są tam wcieleniem dobroci i szczęśliwości, utożsamiane są też z młodymi, pięknymi dziewczętami – najczęściej, bo jednak Japończycy znają też opowieści o wampirycznych kotach rozbójnikach żywiących się między innymi mięsem starszych pań. Nasze europejskie koty z długimi ogonami Japończycy traktują jako symbol zła. Częściowo my sami nadaliśmy im taki wymiar, przypisując ich hodowanie zgorzkniałym starszym kobietom, a nawet wiedźmom.

Aby poruszać się po Tokio i okolicy, wykup kartę miejską Suica – gdy wyczerpią się na niej środki, doładujesz ją w jednym z automatów na stacji kolei lub metra. Automaty nie tylko wyświetlają komunikaty w kilku językach, ale także w nich mówią.

A w ogóle bobtails lub maneki neko są – jak koty każdej rasy – przeuroczymi zwierzętami i ich figurki nadają się na miłą maskotkę. W Japonii, a także w Chinach kolorowe koty można spotkać w wielu miejscach: w sklepach, restauracjach. Machają łapką lub obiema i zapraszają do wejścia. Mają dzwoneczki na szyi i zwykle trzymają w łapce starą monetę.

Figurki pojawiły się już najprawdopodobniej w okresie epoki Edo (1603–1867). Bardzo popularne stały się w następującej po niej epoce Meiji (1868–1912). Należy to powiązać – według niektórych badaczy – z prostytucją. Kiedy kobietom świadczącym te usługi zabroniono reklamować się z użyciem figur męskich narządów, sięgnęły po kotki. Gejsze grywały także na podobnym nieco do naszej gitary shamisenie, instrumencie, do którego sporządzania używano kociej skóry, a w tańszej wersji także psiej. Dlatego też shamisen i gejsze zaczęto z czasem nazywać neko, czyli „kot”. Dziś koty i psy mogą czuć się bezpieczniej, gdyż do konstruowania instrumentów używa się specjalnego papieru lub plastiku.

Zamieszkaj w pobliżu linii Yamanote, która okala centralne Tokio, łącząc wszystkie jego najważniejsze punkty. Pociągi jeżdżą co minutę lub dwie i można się nimi dostać do większości turystycznych miejsc.

Figurki maneki neko mają różne kolory i to jest ponoć bardzo ważne, jeśli zdecydujemy się kupić machającego kotka. Biały kot z dzwoneczkiem jest tradycyjnym (i najtańszym) japońskim wzorem. Symbolizuje szczęście. Złote koty, które szczególnie upodobali sobie Chińczycy, należy wiązać z bogactwem. Różowe maneki neko to oczywiście uczucia, żółte oznaczają przywiązanie do kogoś, czarne chronią przed chorobami i złymi duchami, polecane są chorowitym dzieciom, a także kobietom, które chcą się opędzić od natrętnego wielbiciela. Czerwone koty mają szczególną moc – podobnie jak czarne chronią przed chorobami i wszelkimi kataklizmami w życiu. Japończycy wierzą, że pod względem walki z chorobami czerwony kolor ma największą moc, dlatego niegdyś dzieci chorujące na ospę ubierano tam na czerwono. Są małpy w czerwonych śliniakach odpędzające demony i podobnie ubrane lisy, które mają dbać o dostatek. A na wielu skrzyżowaniach, pobocznych drogach i świątyniach umieszcza się figury Jizō-bosatsu – japońskiego odpowiednika bodhisattwy – ubranego zwykle w czerwoną lub białą czapeczkę i czerwony śliniak, pod którym wynosił z czyśćca dzieci gnębione tam przez złe wiedźmy. Jeśli więc kupujemy kota machającego łapką, niech będzie czerwony.

JAPOŃSKI KOT POWITALNY

Zwykle macha lewą łapką…

…czasem prawą lub obiema.

Ma monetę lub cały ich worek.

Treść dostępna w pełnej wersji eBooka.