Читать книгу Bestia najgorsza - Michał Cetnarowski - Страница 5

Wydaje mi się, że ni­gdy jesz­cze nie chcia­łem tak bar­dzo być gli­nia­rzem jak wtedy, kiedy sie­dzia­łem przy niej na tabo­re­cie i trzy­ma­łem ją za rękę, taki się czu­łem słaby. Potem popro­siła o różowy szla­frok, ale nie można jej było wci­snąć do środka, bo to był szla­frok z jej kurew­skich cza­sów, a przez pięt­na­ście lat naro­sło za dużo tłusz­czu. Ja to myślę, że powinno się sza­no­wać stare kurwy, zamiast prze­śla­do­wać je, jak są młode. Jak bym miał moż­li­wo­ści, zaj­mo­wał­bym się wyłącz­nie sta­rymi kur­wami, bo młode mają sute­ne­rów, a stare nie mają nikogo. Brał­bym tylko te stare, brzyd­kie i które już do niczego nie służą, był­bym ich sute­ne­rem, zaj­mo­wał­bym się nimi i zapro­wa­dził­bym spra­wie­dli­wość. Był­bym naj­więk­szym na świe­cie gli­nia­rzem i sute­ne­rem i za moich rzą­dów już ni­gdy wię­cej stara opusz­czona kurwa nie pła­ka­łaby na szó­stym pię­trze bez windy.

Emil Ajar (Romain Gary), Życie przed sobą,

tłum. M. Braun­stein, A. Dani­ło­wicz