Читать книгу Мама – глубина – источник - Михалис Пиерис - Страница 5

Kαλύτερα πού σιώπησα μές στή σιωπή

χορεύουν ὅλα τοῦ νοῦ σου τά φαντάσματα

θά βγαίνουν κάθε βράδυ καί θά ’χεις

συντροφιά πολύτροπη, τερατική, στίς ὧρες σου

τίς σκοτεινές πού θές ν’ ἀλλάξεις τή μορφή

τό πρόσωπο καί τό ρυθμό. Tίς νύχτες σου

τίς σκοτεινές πού κυβερνοῦν σκιές

ὁ φόβος σου κι ὁ πανικός, οἱ ἐφιάλτες

μιᾶς ζωῆς πού μοίρασες στό διαρκές ταξίδι, ἰσορροπώντας τόσο δύσκολα

μικρό παιδί σ’ ἀπύθμενο πηγάδι

πάνω ἀπ’ τόν γκρεμό τοῦ μαύρου χάους…

Mικρό παιδί πιτσιρικάς σ’ ἀπύθμενο πηγάδι.