Читать книгу Στρες Και Τραύμα Σε Καιρό Πανδημίας - Juan Moisés De La Serna, Dr. Juan Moisés De La Serna, Paul Valent - Страница 14

Το Ολοκαύτωμα

Το Ολοκαύτωμα υπήρξε η μεγαλύτερη και πλέον γενικευμένη καταδίωξη ενός λαού στην ιστορία, οδηγώντας έξι εκατομμύρια Εβραίους στο θάνατο. Οι επιπτώσεις αυτής της γενοκτονίας τεκμηριώθηκαν επαρκώς και τα αποτελέσματά της παρακολουθούνται στην πορεία τριών γενεών μέχρι και σήμερα.

Ενόψει της εξόντωσής τους, έγινε γνωστό ότι οι ψυχιατρικές ασθένειες, οι αυτοκτονίες, η υπέρταση και οι πόνοι στο στήθος είχαν αυξηθεί κι έτσι ήδη στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ο θάνατος έως και των μισών κρατουμένων ήταν ζήτημα εβδομάδων. Μερικοί ακροβατούσαν μεταξύ ζωής και θανάτου. Ήταν αδυνατισμένοι, με όψη γερασμένη, συναισθηματικά μουδιασμένοι και γνωστικά ανεπαρκείς. Τα αντανακλαστικά επιβίωσής τους εξανεμίστηκαν κι έμοιαζαν σαν σκιά του εαυτού τους. Βρισκόντουσαν σε ένα επίπεδο πέρα από εκείνους που αντιμετώπισαν την κόπωση της μάχης. Οι περισσότεροι απεβίωσαν.

Εκείνοι που επέζησαν του Ολοκαυτώματος το κατάφεραν διαμέσου ενός συνδυασμού τύχης και έντονης αποφασιστικότητας, ελπίδας και διατήρησης του νοήματος της επιβίωσης. Ωστόσο, μεταπολεμικά υπέφεραν από μια σειρά σωματικών, ψυχικών και κοινωνικών νοσημάτων, με τα επίπεδα νοσηρότητας και θνησιμότητας τους να είναι κατά τις επόμενες δεκαετίες υψηλότερα σε σχέση με εκείνα του λοιπού πληθυσμού.

Τα ψυχολογικά επακόλουθα του Ολοκαυτώματος, όσο τεράστια κι αν ήταν, παραγκωνίστηκαν και πάλι για δύο δεκαετίες. Αν και αρχικά αναγνωρίστηκαν μόνο τα σωματικά συμπτώματα, με τον καιρό υπήρξαν ενδείξεις πως οι επιζώντες του Ολοκαυτώματος υπέφεραν από μια πληθώρα συμπτωμάτων και προβλημάτων.

Οι επιζώντες βασανίζονταν από ανεπανόρθωτες απώλειες, «σύνδρομο του επιζώντος», οργή, απόγνωση, κατάθλιψη, ψυχοσωματικές ασθένειες και απουσία νοήματος και σκοπού. Προσπάθησαν, εντούτοις, να ανακτήσουν το νόημα στη ζωή τους μέσα από τη γρήγορη τέλεση γάμων, την απόκτηση τέκνων και τη σκληρή εργασία.