Читать книгу Na tropie błędów. Przewodnik hakerski - Peter Yaworski - Страница 4

Bez społeczności HackerOne ta książka nigdy by nie powstała. Chcę podziękować dyrektorowi naczelnemu HackerOne, Mårtenowi Mickosowi, który skontaktował się ze mną, kiedy zacząłem pracę nad tą książką. Nieustannie dostarczał mi swoje opinie i pomysły na ulepszenie książki, a nawet zapłacił za profesjonalną okładkę samodzielnie wydanej wersji.

Chcę również podziękować współzałożycielom HackerOne, Michielowi Prinsowi oraz Jobertowi Abmie, którzy przedstawiali sugestie oraz przyczyniali się do powstawania niektórych rozdziałów, kiedy pracowałem nad wczesnymi wersjami tej książki. Jobert dokonał dogłębnej analizy, redagując każdy rozdział, aby dostarczyć informacje zwrotne i spostrzeżenia techniczne. Jego praca zwiększyła moją pewność siebie i nauczyła mnie więcej niż kiedykolwiek zdawałem sobie sprawę, że jest to możliwe.

Ponadto, Adam Bacchus przeczytał książkę pięć dni po dołączeniu do HackerOne, wprowadził poprawki i opisał swoje wrażenia po przeczytaniu zgłoszeń podatności, które pomogły mi w tworzeniu rozdziału 19. HackerOne nigdy nie prosił o nic w zamian. Jedyne czego platforma chciała, to wspieranie społeczności hakerów, czyniąc tę książkę możliwie jak najlepszą.

Byłbym samolubny, gdybym osobno nie podziękował Benowi Sadeghipourowi, Patrikowi Fehrenbachowi, Fransowi Rosenowi, Philippe’owi Harewoodowi, Jasonowi Haddixowi, Arne’owi Swinnenowi, FileDescriptorowi i wszystkim innym, którzy na początku pomagali mi rozmową o hakowaniu, dzielili się swoją wiedzą i zachęcali. Dodatkowo ta książka nie powstałaby bez hakerów, którzy udostępniają swoją wiedzę i upubliczniają błędy, a szczególnie tych, których znalezione błędy wykorzystuję w książce. Dziękuję wam wszystkim.

Wreszcie, nie byłbym w miejscu, w którym jestem dziś, bez wsparcia i miłości ze strony mojej żony i dwóch córek. To właśnie dzięki nim odniosłem sukces w hakowaniu i byłem w stanie dokończyć pisanie tej książki. I oczywiście wielkie podziękowania dla reszty rodziny, szczególnie dla  moich rodziców, którzy odmówili mi kupna systemów Nintendo, gdy dorastałem, a zamiast nich kupowali komputery i powtarzali, że to właśnie one są przyszłością.