Читать книгу Na tropie błędów. Przewodnik hakerski - Peter Yaworski - Страница 8

Twoja przeglądarka korzysta z internetu, który jest siecią komputerów wysyłających do siebie wiadomości. Wiadomości te nazywamy pakietami. Pakiety zawierają dane, które wysyłasz, i informacje o tym, skąd te dane wychodzą i dokąd zmierzają. Każdy komputer w internecie ma adres do odbierania pakietów. Niektóre komputery akceptują tylko określone typy pakietów, a jeszcze inne akceptują pakiety tylko z ograniczonej listy innych komputerów. Kiedy komputer odbiera pakiet, zależy to tylko od niego, co z nim zrobi i jak odpowie. Na potrzeby tej książki skupimy się tylko na danych zawartych w pakietach (wiadomościach HTTP), a nie na samych  pakietach.

Będę się odwoływał do tych komputerów jako do klientów lub serwerów. Komputer inicjujący żądanie jest zazwyczaj nazywany klientem, niezależnie od tego, czy żądanie jest zainicjowane przez przeglądarkę, wiersz poleceń lub coś innego. Nazwa serwery odnosi się do stron i aplikacji internetowych odbierających żądania.

Ponieważ internet może mieć dowolną liczbę rozmawiających ze sobą komputerów, potrzebujemy wytycznych do tego, jak komputery powinny się komunikować przez internet. Przyjmują one formę dokumentów RFC (Request for Comment – prośba o komentarze), które definiują standardy tego, w jaki sposób komputery powinny się zachowywać. Na przykład protokół przesyłania dokumentów hipertekstowych – w skrócie HTTP (Hypertext Transfer Protocol) – określa, jak Twoja przeglądarka internetowa komunikuje się ze zdalnym serwerem przy użyciu protokołu internetowego IP (Internet Protocol). W tym przypadku zarówno klient, jak i serwer muszą się zgodzić na implementację tych samych standardów, dzięki czemu są w stanie zrozumieć  wysyłane i odbierane przez siebie pakiety.