Читать книгу Әңгімелер қазақ тілінде - Райса Каримбаева - Страница 10

Бірде дастархан басында ересектер біздің қошқарлар арықтай бастады деп шағымданды. Олар тамақ беріп, ешнәрсемен ауырмаған сияқты, бірақ олар арықтап бара жатыр. Үлкендердің әңгімесін естіп, мен қораға бардым.. Қораның қасында… менің үш жасар қарындасым қошқар мініп бара жатқан! Мен 6 жаста едім, есейгенде мен одан не істеп жатқанын сұрап, оған бұлай істеуге болмайтынын түсіндіруге тырыстым! Бірақ Венера тыңдамады. Бір сәт ол қошқардан түсіп, мені шақырды: «Қараңдаршы, ол өте жұмсақ! Бұлт сияқты! Жүрейік, серуендейік! Анам білмейді!» – деп сұрағаны соншалық, мен одан бас тарта алмадым. Мен қошқарға барып, оның жүніне қол тигіздім. Ол шынымен де бұлт сияқты болды. Жұмсақ әрі жұмсақ! Менің шешілмегенімді көрген апам қошқардың үстіне шығып, оны жүнінен ұстап алды. өрісті ат сияқты айдап өтті. Ол күліп, қуанғаны соншалық, жаңбыр жауған кезде оны байқамады. Жаңбыр жаз және жылы болды. Мен тұрып оған қарадым да жымидым. Мен ол кезде анама ештеңе айтпадым. Бұл жұмбақ күйінде қалды.