Читать книгу Әңгімелер қазақ тілінде - Райса Каримбаева - Страница 11

Менің ұялы телефоным ғашық

Оглавление

Кіріктірілген интеллектке ие барлық механикалық құрылғылардың жаны бар дейді. Интернеттен тіпті машиналардың жаны бар екенін оқыдым. Тіпті осы тақырыптағы фильмдер де көп түсірілген. Мистицизм мен шындық бірге шешілмегенге біріктірілді. ғаламның үлкен құпиясы Бүгін менің жүз шаршы метрімнің жаны бар екеніне тағы бір рет көз жеткіздім. Менің ойымша, бұл қыз, менің ерке ініме ғашықпын. Бұл түсінікті, көптеген қыздар Айдариктің соңынан жүгіреді. Ұнамды. биік, ақ қазақ! Бірақ телефон адамға ғашық болу үшін! Бұл бірінші рет! Егер бұған өзім сенбегенде, мен сенбес едім.

Бұл аязды таң бір-бірінен еш айырмашылығы жоқ жүздеген басқалар сияқты болды. Анам асүйде ойнайды. Сол жерден дәмді нәрсенің тәтті хош иісі қалқып шығады да, асқазанға тән гүрілдей бастайды. Бірақ сіз жасай алмайсыз. Бүгін дүйсенбі. Ал дүйсенбіде менің жазбам бар. Денсаулық үшін. Әкем компьютерде отыр. Бір нәрсені оқу, пернелерді теру. Барлығы соншалықты байсалды және көзілдірікпен. Ол зейнеткер. Олар оған компьютерді тек аяушылықтан үйретті, өйткені зеріктіктен не істерін білмеді. Ал енді не істерімізді білмейміз… Әкем таңертең, дәл таңғы 8-ден бастап компьютерде отырады, жұмыс жасағым келгендей, ол интернетке кіреді және түскі 12-ге дейін. Содан кейін ол түскі үзіліс жасайды, ал жарты сағаттық серуендеуден кейін. Бұл аз болу үшін, менің түсінігім бойынша, уақыт, мен кешке дәптерге жазылған барлық өлеңдерімді және әңгімелерімді дәптерге біраз уақыт теруім керек (бұл менің әкемнің түскі ас және серуендеу уақыты), сонымен қатар аударуым керек жаңалықтар арқылы. Бір-екі сағатқа уақытым болмағандықтан, мен, әрине, жүз шаршы метрді қолыма аламын. Менің тоқымашылығым өте нәзік ханым. Егер бірдеңе оған сәйкес келмесе, ол дереу сөніп қалады, қыңыр. Ол сондай-ақ тамақтанғанды ұнатады және оны мезгіл-мезгіл қуаттап отыру қажет. Тек оған мәтін теру мүмкін емес. Сонымен, бұл жолы мен жаңалықтар парағындағы ақпараттарды қарап отырып, әдемі, таңғажайып, фото сияқты, бір суретшінің картиналарына тап болдым. Жоғарыда оның 1960 жылы туып, 2000 жылы өнер мектебіне түскендігі және сол жылы Галереяға қойылып, сатыла бастағаны туралы шағын жазу бар. Менің көзім жанып кетті. Мен де осы мектепке барғым келеді, бірақ менің жасым 40-тан асты… Анам менің институтқа қартайғанымды айтады, ең болмағанда Қазақстанда. Бірақ ешқашан кеш емес деген ой мені мазалайды. Содан кейін мен Google-ге барамын, «45 жаста колледжге баруға болады ма?» Деп теремін. Көптеген мәліметтерге көзілдірік киіп, … «қош бол іздеу» деген қысқа үш сөзден тұратын сөйлемді оқыдым.

– Түсінбедім. Менің үйренуге жасым келді.

Мен қайта теремін

– Қылмыстық беделді аталар әлдеқашан оқуға түсу үмітімен мектеппен қоштасқан… Мектеппен қоштасу…

– Бұған қылмыстық аталардың не қатысы бар?

– Отит – бұл медициналық термин…

– Тағы қандай отит медиасы? Мен негізінен басқа нәрсе туралы айтып отырмын…

– Оргонит – бұл метал қорытпасы және метал емес басқа нәрсе, мысалы, пластик…

Көздерім маңдайыма көтерілді…

– Әрдайым Президентпен бірге таңғы ас ішіңіз…

– Ия, дәл қазір ол мені өзінің сарайына апарады … – дедім мен тітіркендіргіш жарнамадан сүрініп.

Бұған менің тоқымам жауап берді:

Капсуладағы оттегі бар жасартатын крем сіздің жастығыңызды қалпына келтіреді және сіз қайтадан асқазанда жеңілдік сезінесіз…

– Қандай «жастық»! Қандай «крем»?! Менің ішімнің оған қандай қатысы бар?! – жоқ болса да… ішім гүрілдеп, тамақ жегім келеді, бірақ жей алмаймын… Сондықтан мен ораза ұстаймын, бұл да…

Ашуланған ол қолын сермеп, телефонды лақтырып жіберді. Сотка ақ қардай жастыққа ақырын қонды. Ол бір минут үнсіз қалады, содан кейін тиісті сигнал шығарады, жасыл шаммен жанып тұрады.

Мен үнсіз отырамын. Мен оның қыңырлығына жауап бермеймін.

«Ол аш отырсын. Оның қалай ән айтатынын көрейік…» – Мен ашуландым, бірақ жоқ, жоқ, мен оның бағытына қараймын. Үнсіз… Мүмкін ренжіткен шығар. Жарық алдымен сөніп, содан кейін мүлдем сөніп қалды. Бөлмеде тыныштық бар. Компьютерде Айдарик қана отырады. Папа түскі асқа кетіп қалды, мен бұл зияндылыққа байланысты компьютерге бұрылып үлгермедім.


_- Ал, сен неге ашуланасың? – Айдар маған жүгінеді. – Ол кінәлі ме? саусақтарыңыз қалың…

– Жоқ, ол саған ғашық болды. Оған саусақтардың еш қатысы жоқ! Саусақтарыңыз менікінен қалың.

Жауап ретінде Айдар менің телефонымды алады.

Телефон ақырын күрсінеді. поцелуй сияқты.

Айдар телефонның миниатюралық пернетақтасына менің мәтінімді жайбарақат теріп, сол жерде көрсетілген ақпаратты көрсетеді. Көптеген өнер мекемелері мен кескіндеме институттары және осы мекемелер мен суретшілердің фотосуреттері ұлы ұрпақ ретінде экранға ұшты.


– Қараңдар… тапқан … – мен таң қаламын.

– Е-е … – Айдар менің әлсіреген басымды үнсіз ұрып жіберді, таңертең шашымды қыбырлатып, бөлмеден шығып кетті.

Оны көріп, дәлірек айтқанда, менің тоқымашылығым қызға тән, аздап тұншыққан жылауға ұқсас, қайғылы, созылған күрсіністі шығарды.

Оның қайғысын түсініп, алғашқы, бақытсыз махаббатымды есіме алып, мен оның жанына барып, оны қолыма алдым… Бірақ ол ешқандай реакция жасамады. Экран түннен гөрі күңгірт болып қала берді. Онымен татуласуды шешіп, мен зарядтағышты алып, оны желіге қостым. Алғашқы махаббат туралы ойлар менің жүрегімді дірілдетті… Қыста қазір қыс, күн сәулесі күшті және негізгі күштермен жарқырайды. Папа мен Айдар түскі астан кейін серуендеуге жиналды…

– Айдар, мен саған жүз шаршы метрімді бергім келеді ме? – деп сұрадым мен тоқыма бақытты болу керек деп шешіп. Менің сәттілігім болмағандықтан, оның жолы болсын.

– Бұл маған не үшін керек? Менің өз телефоным бар … – Айдар төменгі күртесін киіп, әкесінің соңынан шықты.

Менің тоқымашылығым мұңды, қайғылы, жүректі ауыртатын әуенді айтып, жылай бастады және үнсіз қалды.

– Эх, балалар! – деп жанымнан шықты. – Сіз не түсіндіңіз… Ал біз қыздар неге дұрыс емес нәрсеге ғашық боламыз?


© Copyright: Райса Каримбаева, 2020

Свидетельство о публикации №220112300571

Әңгімелер қазақ тілінде

Подняться наверх