Читать книгу Dyktator - Robert Harris - Страница 10

„Melancholia starożytnego świata wydaje mi się głębsza niż u współczesnych, którzy wszyscy w mniejszym lub większym stopniu sugerują, iż za czarną otchłanią leży nieśmiertelność. Ale dla starożytnych ta »czarna dziura« sama była nieskończonością; ich wyobrażenia wyłaniały się i znikały na tle niezmiennego hebanu. Żadnych płaczów, żadnych konwulsji – nic poza nieruchomym, zadumanym spojrzeniem. Gdzieś między Cyceronem a Markiem Aureliuszem, kiedy bogowie przestali istnieć, a Chrystus jeszcze nie nadszedł, w dziejach nastąpił jedyny w swoim rodzaju moment, gdy człowiek stanął sam. Nigdzie indziej nie odnajduję tej szczególnej wielkości”.

Gustaw Flaubert, list do pani Rogerowej des Genettes, 1861

„Żywy Cycero zmieniał życie na lepsze. Potrafią to sprawić również jego listy, o czym może się przekonać ten czy inny student, odsuwający od siebie nasze nędzne utrapienia, by zamieszkać pośród odzianych w togi ludzi Wergiliusza, zdesperowanych władców większego świata”.

D.R. Shackleton Bailey, Cicero, 1971