Читать книгу Διαφωνίες Θαλασσίων Συνόρων στην Ανατολική Μεσόγειο - Roudi Baroudi - Страница 7

Πρόλογος

Ζούμε σε μια μεταβατική εποχή, κι αυτό επηρεάζει όλες τις κοινωνίες. Η πρόοδος της τεχνολογίας αλλάζει το εργασιακό μοντέλο. Αυξάνεται η ανισότητα. Υπάρχει μεγάλη γεωπολιτική αβεβαιότητα. Η παγκοσμιοποίηση έχει δημιουργήσει εμπορικές διαφωνίες. Γίνεται ολοένα και πιο αντιληπτή η απειλή της κλιματικής αλλαγής. Εν συντομία, ο κόσμος αλλάζει με καλπάζοντα ρυθμό. Το απελευθερωμένο, πια, παγκόσμιο εμπόριο επιτάχυνε την ανάπτυξη και βοήθησε εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους να καταπολεμήσουν την φτώχεια, ειδικά στις λιγότερο προηγμένες χώρες. Δυστυχώς, οδήγησε και στον εκτοπισμό επιχειρήσεων και την επακόλουθη απώλεια θέσεων εργασίας στις προηγμένες οικονομίες. Με την σειρά του, αυτό το φαινόμενο υποβάθμισε το επίπεδο διαβίωσης και την εμπιστοσύνη στους δημόσιους θεσμούς, τις πολιτικές και τις πρακτικές οι οποίες χαρακτηρίζουν την ισχύουσα οικονομική φιλοσοφία.

Η Παγκόσμια Οικονομική Κρίση του 2008-9 χειροτέρεψε ακόμη περισσότερο την οικονομική δυσχέρεια ενώ μείωση την ικανότητα πολλών χωρών να παρέχουν ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας στις κοινωνίες τους. Οι δημογραφικές αλλαγές δημιούργησαν ακόμη ένα επίπεδο πολυπλοκότητας, διότι όλο και λιγότεροι εργαζόμενοι επωμίζονται το βάρος των ασφαλιστικών συστημάτων και συστημάτων πρόνοιας, τα οποία αντιμετωπίζουν αυξανόμενες υποχρεώσεις.

Η απορρόφηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και των Δυτικών Βαλκανίων δημιούργησε παράπονα στις υπόλοιπες χώρες ότι πολλοί πόροι ξοδεύτηκαν για την αναβάθμιση των οικονομιών τους στο Ευρωπαϊκό επίπεδο. Ακόμη και η ελεύθερη διακίνηση πληθυσμών εντός της ΕΕ κατηγορήθηκε ότι άνοιξε τα σύνορα σε πάσης λογής μετανάστευση.

Ο πόλεμος στην Συρία δημιούργσε πρόσθετα βάρη, κατ’αρχήν στην Τουρκία, η οποία δέχθηκε εκατομμύρια πρόσφυγες. Εκατομμύρια επίσης απορροφήθηκαν από την ΕΕ, αλλά μετά από μια σειρά τρομοκρατικών επιθέσεων, πολλές χώρες αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο ανόδου του λαϊκισμού και των κινημάτων κατά της μετανάστευσης, φαινόμενα τα οποία απειλούν περαιτέρω την κοινωνική συνοχή.

Το σύμπλεγμα των παγκόσμιων κανόνων συμπεριφοράς που αναπτύχθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο επίσης βρίσκεται υπό πίεση. Μερικές από τις χώρες οι οποίες εξυμνούσαν την αποτελεσματικότητα αυτού του συστήματος να φέρει ειρήνη, σταθερότητα, αυτοδιοίκηση και ανάπτυξη, σήμερα το βλέπουν με δυσπιστία. Στο μετα-πολεμικό αυτό μοντέλο συγκαταλέγονται πολλοί θεσμοί και μηχανισμοί που αποσκοπούν στο να προλάβουν, ή να διαχειριστούν και να λύσουν, κρίσεις, διαφωνίες και άλλα εμπόδια στην διεθνή ειρήνη και ασφάλεια.

Το μοντέλο αυτό είναι απολύτως απαραίτητο προκειμένου να διανύσουμε την σημερινή κατάσταση. Εναπόκειται στις υπεύθυνες φωνές να το διατηρήσουν λειτουργικό.

Το βιβλίο αυτό είναι μια ευπρόσδεκτη προσθήκη στην υπάρχουσα βιβλιογραφία για την διατήρηση, βελτίωση και επέκταση του διεθνούς συστήματος. Δείχνει πως μπορούν να αποφευχθούν οι καθυστερήσεις στην ασφαλή και υπεύθυνη εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου της Ανατολικής Μεσογείου από τις διμερείς και πολυμερείς διαφωνίες. Τα οφέλη είναι δυνητικά τεράστια: ενέργεια σε ανταγωνιστικές τιμές για τους καταναλωτές της Ευρώπης, Ανατολικής Αφρικής και Νότιας Ασίας, δεκάδες χιλιάδες καλά αμοιβόμενες θέσεις εργασίας, μείωση των ελλειμμάτων και των χρεών, ενεργειακή ασφάλεια, και μια μοναδική ευκαιρία να γίνουν άνευ προηγουμένου επενδύσεις στην παιδεία, την υγεία και τις συγκοινωνίες, που με την σειρά τους θα φέρουν περαιτέρω ανάπτυξη.

Τα έσοδα των πόρων αυτών υπόσχονται να μεταμορφώσουν τις οικονομίες πολλών κρατών της περιοχής –Ελλάδας, Τουρκίας, Κύπρου, Συρίας, Λιβάνου, Αιγύπτου και Ισραήλ. Αλλά όπως λέει και ο συγγραφέας, η σημαντικότερη κληρονομιά του φυσικού αερίου στην περιοχή ίσως να είναι η σταθερότητα και ηρεμία που θα προέκυπτε, επιτρέποντας στις κυβερνήσεις να συμφιλιωθούν, προσελκύωντας περισσότερες ξένες επενδύσεις. Το πρώτο βήμα είναι να συμφωνήσουν τα θαλάσσια σύνορά τους τα Μεσογειακά παράκτια κράτη, ή τουλάχιστόν να δεχθούν έναν αμοιβαίως αποδεκτό συμβιβασμό.

Οι μέθοδοι που περιγράφονται στο βιβλίο αυτό καθιστούν έναν οδικό χάρτη, ώστε τα υπεύθυνα μέλη της διεθνούς κοινότητας να συνεργαστούν και να λύσουν τις διαφορές τους ειρηνικά, και να καρπωθούν τα οφέλη ενός πιο σταθερού και ευήμερου κόσμου. Το βιβλίο αυτό, επίσης, δείχνει ότι τα Ηνωμένα Εθνη και οι διεθνείς συμβάσεις τους, καθώς και τα δικαστήρια και οι θεσμοί που επιβάλλουν αυτές τις συμβάσεις, έχουν εξελίξει ένα σώμα νόμων, κανόνων και διαδικασιών που δείχνουν τον δρόμο προς τις διαπραγματεύσεις και τις ειρηνικές λύσεις. Το βιβλίο του Dr. Baroudi επίσης δείχνει πόσο έχει προχωρήσει η τεχνολογία η οποία αφαιρεί τις όποιες ασάφειες στην χάραξη των συνόρων, καθιστώντας τον μηχανισμό του διεθνούς δικαίου περισσότερο ελκυστικό από ποτέ. Η πετυχημένη χρήση αυτού του μηχανισμού θα λειτουργούσε ως χρήσιμο παράδειγμα αποφυγής εντάσεων, και θα ενδυνάμωνε το διεθνές σύστημα κανόνων συμπεριφοράς, βοηθώντας στην επίλυση μερικών από τις πιο δύσκολες και επικίνδυνες διαμάχες του κόσμου.

Debra Cagan

Sasha Toperich