Читать книгу Rodowód Słowian - Tomasz Kosiński - Страница 11

Kreacjoniści wierzą w opowieści biblijne i ich religijne interpretacje. Przypomnijmy zatem, jak narodziła się ludzkość.

Dawno, dawno temu Bóg z niczego stworzył świat, potem zwierzęta, a na końcu pojawił się ojciec wszystkich ludzi, biblijny Adam (z hebr. człowiek). Biblia datuje ten akt stworzenia na nie dawniej niż 10 tys. lat. Adam to takie swojskie imię, raczej nie semickie, jakby pochodziło od zwrotu: A dam mu rozum. Może to nie tylko żartobliwe domniemanie, bo w akadyjskim słowo ‘adamu’ akurat znaczy „tworzyć”. Adam zatem to ten „stworzony”. A trzeba brać pod uwagę, że cywilizacja sumero-akadyjska jest starsza od Biblii o co najmniej 2000–2500 lat. Więc możliwe, że już samo imię pierwszego człowieka jest zapożyczeniem z języka akadyjskiego, które najprawdopodobniej pochodzi od ario-słowiańskiego pisma runicznego swasi.

Po Adamie pojawiła się kobieta Ewa, czyli z hebr. żywa istota, a z psł. ʒ́eva czyt. (dzi)ewa – dziewczyna, dziewica. Para żyła w bliżej nieokreślonym geograficznie Raju (psł. rojь, sanskr. rājyá – królestwo), znanym też pod określeniem Eden (psł. jeden), który musiała opuścić po zjedzeniu zakazanego owocu z drzewa poznania. Ruszyli w świat. I tak zaczyna się historia ludzkości według opowieści biblijnej. Ludzie z piętnem grzechu pierworodnego zasiedlili Ziemię, a według chrześcijan przyjście Jezusa (Jeszua = Jasze – światło), boskiego Syna, cierpiącego na krzyżu, było odkupieniem naszych win wobec Boga jedynego (odin – jeden).