Читать книгу Karuzela z Herosami - Tomasz Raczek - Страница 6

Podobno wiek XXI ma być wiekiem kobiet. Podobno prawdziwych mężczyzn jest coraz mniej, a ci, którzy są, nie przypominają mitycznych herosów. Ale czy na pewno? W starożytnej Grecji herosami nazywano nie tylko półbogów (synów boga i śmiertelniczki), ale i tych z całkiem zwyczajnym, ludzkim rodowodem. Godnym chwały i pamięci bohaterom służyły poświęcane im igrzyska i peany, czyli pieśni pochwalne.

Dzisiaj sztuka pisania peanów zanikła. Chwalenie nie należy do intelektualnego szyku. Więcej braw można zebrać za szyderstwo lub prokuratorską bezwzględność w obnażaniu czyichś błędów i słabości. Postanowiłem jednak zrobić na przekór i pokusiłem się o stworzenie osobistego leksykonu wyjątkowych mężczyzn, których losy, a przede wszystkim wypowiadane przez nich opinie mogą pomóc na nowo zdefiniować pojęcie bohaterów masowej wyobraźni. Na liście moich herosów znajdą państwo nazwiska sławnych ludzi, z którymi miałem okazję rozmawiać. Są też nazwiska mniej znane, ale ich właściciele z całą pewnością zasłużyli na to miano. Jednych i drugich pytałem nie tylko o ich losy, ale także o zapamiętane najszczęśliwsze chwile życia. Czy w ogóle pamiętają ów moment, gdy byli szczęśliwi?

Kiedy podobne pytania stawiałem sławnym kobietom (opisałem to w Karuzeli z madonnami), najczęściej poddawały się sugestii i… zaczynały opowiadać o swoim życiu. Czasem aż byłem speszony ich otwartością. Mówiły o bliskich, o miłościach, o zawodach, marzeniach. Mężczyźni na pytanie o szczęście reagowali zgoła inaczej: zastanawiali się, czy zrobili w życiu coś ważnego, wartościowego. Dlatego w Karuzeli z herosami tak wielką rolę odgrywają ich profesje, pasje i przygody.

Kolekcjonując wyjątkowych bohaterów zachowuję się trochę jak entomolog zbierający piękne motyle. Przyszpilam ich do Karuzeli w wyjątkowo ważnej dla nich chwili: gdy dzieje się z nimi coś naprawdę ciekawego. Dlatego portrety moich bohaterów zawierają rozmowy uchwycone w różnych punktach ich życiorysów, zatrzymujące minione chwile wraz z tamtym stanem umysłu i emocji. Czasem zaś są zapisem moich rozmyślań o ludziach różnych epok, którzy zwrócili moją uwagę swoją wyjątkowością i… powszechnym jej niezrozumieniem. W takich przypadkach pozwoliłem sobie na skreślenie bardziej osobistych portretów.

Mężczyźni przy próbie ich odsłonienia najczęściej stawiają opór. Działa tu chyba atawistyczny lęk przed męską nagością, nawet gdy chodzi nie o ciało, lecz o psychikę. Gdy jednak zdecydują się na szczerość, otwiera się przed nami męski świat doznań w pełnej skali rozmaitości. Rozmowy w Karuzeli z herosami są bardzo różne: ich tempo, nastrój zależą od rozmówcy. Starałem się, by już sam sposób konwersacji charakteryzował moich bohaterów, dlatego za każdym razem przeistaczałem się w kogoś, w rozmowie z kim rozmówca czuł się wystarczająco dobrze, by obdarzyć go i szacunkiem, i szczerością. Ta ostatnia jest podarunkiem, za który wszystkim moim herosom bardzo dziękuję.

Karuzela z herosami to rebus, który staje się tym ciekawszy, im więcej inwencji w jego odczytanie włoży czytelnik. Można go czytać po kolei, „od deski do deski”, ale można też korzystać z sugestii umieszczonych na końcu każdego rozdziału: szukać skojarzeń w losach i poglądach bohaterów. To zadziwiające, jak wiele zaczynamy dzięki temu rozumieć na ich temat, a także na temat… nas samych! Aby tę przygodę kontynuować w świecie kobiet, wystarczy skorzystać z podpowiedzi kierujących uwagę czytelnika do właściwych rozdziałów w Karuzeli z madonnami. Może się to okazać towarzyską grą i psychodramą!