Читать книгу Dzięki za tę podróż - Tommy Wallach - Страница 7

Kochanie, jeśli umrę, a ty mnie przeżyjesz –

jeśli umrzesz kochanie, a ja sam zostanę,

nie oddajmy bólowi więcej terytorium:

bo nie ma przestrzeni większej od naszej.

Pyły pośród zboża, piasek pośród piasków

czas, błądząca woda i wędrowny wiatr,

niosły nas jak niosą żeglujące ziarno,

mogliśmy się nie spotkać przez cały ten czas.

Tę łąkę, o mała nieskończoność!

gdzieśmy się poznali, tę oddajemy,

miłość, kochanie, nie ma zakończenia.

I tak, jak narodzenia nie miała

śmierci nie ma, jest jak wielka rzeka,

tylko ziemie, tylko wargi zmienia.

Pablo Neruda, Sonety, XCII,

przeł. Zofia Jabłonowska-Ratajska