Читать книгу Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny - św. Ludwik Maria Grignion - Страница 7

1. Jak przez Najświętszą Maryję Pannę Jezus Chrystus przyszedł na świat, tak również przez Nią powinien królować w świecie.

2. Maryja była bardzo dyskretna w swoim życiu: dlatego nazwana jest przez Ducha Świętego i Kościół: Alma Mater – „Matką ukrytą i sekretną”. Jej pokora była tak głęboka, że nie żywiła upodobania w niczym innym na ziemi jak tylko w ustawicznym pozostawaniu nieznaną wobec całego stworzenia, aby być znaną jedynie Bogu.

3. Bóg, dla wysłuchania Jej próśb o to, aby pozostała ukryta, doprowadzona do ubóstwa i upokorzenia, znalazł upodobanie w ukryciu wobec niemal każdego człowieka Jej poczęcia, narodzin, życia, Jej tajemnic, zmartwychwstania i wniebowzięcia.

Sami rodzice Jej nie znali, i aniołowie często pytali jedni drugich: Quae est ista? – „Kimże jest Ona?” (por. PnP 3,6). Dlatego że Najwyższy ukrył Ją przed nimi lub jeśli im cokolwiek ujawnił, ukrył wobec nich jeszcze nieskończenie więcej.

4. Bóg Ojciec wyraził zgodę, aby nie dokonała żadnego cudu za życia, przynajmniej takiego, który byłby Ją rozsławił, chociaż udzielił Jej takiej zdolności. Syn Boży zaakceptował to, że prawie nic nie powiedziała, choć miał przekazać Jej swoją mądrość. Bóg Duch Święty, pomimo że była Jego wierną Oblubienicą, polecił Apostołom i Ewangelistom, że nie powinni o Niej mówić więcej, niż to było konieczne do poznania Jezusa Chrystusa.

5. Maryja jest doskonałym arcydziełem Najwyższego, o którym wiedzę i którego posiadanie zastrzegł On tylko sobie. Maryja jest przedziwną Matką Syna, który znalazł upodobanie w Jej pokorze i ukryciu podczas swojego życia, aby utwierdzić Ją w pokorze, mówił o Niej „niewiasta”, jakby o kimś obcym, choć w głębi serca szanował i kochał Ją bardziej niż wszystkich aniołów i ludzi. Maryja jest źródłem zapieczętowanym i wierną Oblubienicą Ducha Świętego, do której tylko On ma dostęp. Maryja jest sanktuarium i miejscem spoczynku Trójcy Świętej, gdzie Bóg jest najwspanialszy i najbardziej boski, bardziej niż w każdym innym miejscu wszechświata, nie wyłączając jego siedziby ponad cherubinami i serafinami, gdzie bez dostąpienia wielkiej łaski nie ma przyzwolenia wstępu dla żadnego innego stworzenia, jakkolwiek byłoby czyste.

6. Mówię wraz ze świętymi: Przenajświętsza Maryja jest rajem ziemskim nowego Adama, gdzie wcielił się On przez działanie Ducha Świętego, aby przezeń sprawić niepojęte cuda. Jest to wielki i wspaniały, należący do Boga świat, gdzie znajdują się niewypowiedziane piękności i skarby. Jest to wspaniałość Najwyższego, gdzie ukrył On, jakby w swoich ramionach, jedynego Syna, a w Nim wszystko, co jest najdoskonalsze i najdroższe. Ach! Ileż to zostało dokonanych rzeczy wielkich i ukrytych, które Bóg wszechmocny zdziałał w tym wspaniałym stworzeniu, jak Ona sama zobowiązana jest mówić o sobie, pomimo swej głębokiej pokory: Fecit mihi magna qui potens est – „Wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny” (Łk 1,49). Świat ich nie poznał, ponieważ jest on do tego niezdolny i niegodny.

7. Święci wypowiedzieli wspaniałe rzeczy o tym świętym mieście Boga i nigdy nie byli oni bardziej wymowni i szczęśliwsi, jak sami to przyznają, niż wtedy kiedy o Niej mówili. Po tym, oni wołali, że wielkości Jej zasług, które się wznoszą do tronu Boga, nie można pojąć, szerokości Jej miłości, która rozpościera się bardziej od ziemi, nie można zmierzyć, tak jak wielkości Jej władzy, która dosięga aż samego Boga, nie można zrozumieć, a na końcu nie można dosięgnąć głębi pokory i wszystkich Jej cnót i łask, które są bezmiarem. O niepojęta wysokości! O niewymowna szerokości! O bezgraniczny majestacie! O nieprzenikniona otchłani!

8. Każdego dnia, od jednego krańca ziemi do drugiego, w najwyższym niebie, w najgłębszej otchłani, wszystko sławi, wszystko oznajmia podziw wobec Maryi. Dziewięć chórów aniołów, ludzie wszystkich płci, wieku, stanu, religii, dobrzy i źli, aż po samych diabłów, zobowiązani są nazywać Ją błogosławioną, chcąc lub nie chcąc, przez moc prawdy. Wszyscy aniołowie w niebie nieustannie wołają do Niej, jak pisze św. Bonawentura: Sancta, sancta Sancta Maria, Dei Genetrix et Virgo – „Święta, Święta, Święta Maryja, Boża Rodzicielka, Dziewica!” i ofiarują Jej miliony milionów razy na dzień Pozdrowienie Anielskie: Ave Maria – „Zdrowaś Maryjo”, kłaniając się przed Nią, prosząc o łaskę uhonorowania ich chociaż jednym z Jej poleceń. Św. Michał, zdaniem św. Augustyna, chociaż jest księciem całego niebiańskiego dworu, jest najbardziej gorliwy spośród wszystkich aniołów w oddawaniu Jej czci i sprawianiu, aby inni okazywali Jej cześć, i cały czas wyczekuje, aby na Jej słowo pospieszyć z pomocą któremuś z Jej sług.

9. Cała ziemia pełna jest Jej chwały, szczególnie wśród chrześcijan, gdzie została obrana za patronkę i opiekunkę przez kilka królestw, prowincji, miast i diecezji. Niektóre katedry poświęcone są Bogu pod Jej wezwaniem. Nie ma kościoła bez ołtarza poświęconego Jej czci, nie ma kraju czy regionu bez co najmniej jednego z Jej cudownych obrazów, gdzie bywają uleczone wszelkiego rodzaju choroby i wyświadczane są wszelkiego rodzaju łaski.

Jak wiele jest bractw i stowarzyszeń powołanych dla Jej kultu! Ileż zakonów pod Jej patronatem i orędownictwem! Iluż jest współbraci i sióstr ze wszystkich konfraterni i zgromadzeń zakonnych, którzy głoszą Jej chwałę i oznajmiają Jej miłosierdzie!

Nie ma małego dziecka, które nie chwaliłoby Jej, sepleniąc Zdrowaś Maryjo. Nie ma chyba tak zatwardziałego grzesznika, który nie posiadałby jakiejś iskierki wiary w Nią. Nawet same diabły w piekle, chociaż się Jej lękają, okazują Jej szacunek.

10. A jednak w prawdzie musimy jeszcze powiedzieć ze świętymi: De Maria numquam satis – „O Maryi nigdy dosyć!”. Lecz dotąd jeszcze nie jest Ona dość chwalona, wywyższana, zaszczycona ani też nie służy się Maryi odpowiednio. Ona jest jeszcze bardziej godna pochwały, szacunku, miłości i służby.

11. Po tym trzeba powiedzieć wraz z Duchem Świętym: Omnis gloria ejus filiae regis ab intus – „Wszystka chwała jej, córki królewskiej jest wewnątrz” (Ps 44,14 Wlg). Oznacza to, że cała chwała zewnętrzna, o którą rywalizują ze sobą niebo i ziemia, aby ją oddać Maryi, jest niczym w porównaniu do tego, co otrzymała Ona wewnętrznie od swojego Stwórcy, a mianowicie chwałę nieznaną tak małym stworzeniom jak my, którzy nie możemy wnikać w tajemnice króla.

12. Następnie trzeba nam zawołać wraz z Apostołem: Nec oculus vidit, nec auris audivit, nec in cor hominis ascendit – „Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć” (1 Kor 2,9) piękna, wspaniałości i doskonałości Maryi, która jest rzeczywiście cudem cudów łaski, natury i chwały. Jeśli chcesz zrozumieć Matkę, mówi pewien święty, poznaj Syna. Jest godną Matką Bożą: Hic taceat omnis lingua – „Niech zamilknie tutaj każdy język”.

13. Moje serce podyktowało ze szczególną radością wszystko, co napisałem, aby pokazać, że Najświętsza Maryja była nieznana aż do teraz i że to jest jeden z powodów, dlaczego Jezus Chrystus nie jest znany, tak jak być powinien. Jeśli zatem jest pewne, że znajomość i królowanie Jezusa Chrystusa przyjdzie na świat, to może dokonać się tylko jako konieczny skutek poznania i królowania Najświętszej Maryi Panny. Ta, która po raz pierwszy dała Chrystusa światu, objawi Go światu powtórnie.