Читать книгу Mijn verlustiging - Willem Bilderdijk - Страница 3

In den slaap verscheen mij Venus,

en zij bracht mij haren zoon:

Dichter, onderwijs dit wichtje,

sprak zij, in den Cythertoon.

'k Stelde mijn ontsnaarde Cyther,

en begon mijne eerste les.

'k Zong, hoe 't fluitje wierd' gevonden

van de schone Vreêgodess':

Hoe Apol de luit hanteerde:

Pan het zevenmondig riet:

Maar die onbesuisde jongen

lettede op mijn zingen niet.

Eindlijk sprak hij, arme Dichter,

staak uw dorre poëzij;

Geef het speeltuig mij in handen:

'k weet dit beter reeds dan gij.

Straks begon hij op mijn snaren

een' bijzondren toon te slaan;

En hief dartle minnelustjes,

minnegreepjes, kusjes, aan.

IJlings was ik 't al vergeten,

wat ik hem had voorgespeeld,

En kon verder niets meer zingen,

dan het lied, door hem gekweeld.