Читать книгу Mijn verlustiging - Willem Bilderdijk - Страница 3

***

Оглавление

In den slaap verscheen mij Venus,

en zij bracht mij haren zoon:

Dichter, onderwijs dit wichtje,

sprak zij, in den Cythertoon.

'k Stelde mijn ontsnaarde Cyther,

en begon mijne eerste les.

'k Zong, hoe 't fluitje wierd' gevonden

van de schone Vreêgodess':

Hoe Apol de luit hanteerde:

Pan het zevenmondig riet:

Maar die onbesuisde jongen

lettede op mijn zingen niet.

Eindlijk sprak hij, arme Dichter,

staak uw dorre poëzij;

Geef het speeltuig mij in handen:

'k weet dit beter reeds dan gij.

Straks begon hij op mijn snaren

een' bijzondren toon te slaan;

En hief dartle minnelustjes,

minnegreepjes, kusjes, aan.

IJlings was ik 't al vergeten,

wat ik hem had voorgespeeld,

En kon verder niets meer zingen,

dan het lied, door hem gekweeld.


Mijn verlustiging

Подняться наверх