Читать книгу Песні жальбы - Якуб Колас - Страница 2

Не пытайце, не прасіце

Сьветлых песень у мяне,

Бо, як песьню засьпяваю,

Жаль вам душу скалыхне.

Я б сьмяяўся, жартаваў бы,

Каб вас чуць разьвесяліць,

Ды на жыцьце як паглядзіш,

Сэрца болем зашчыміць.

Нешчасьліва наша доля:

Нам нічога не дала.

Не шукайце кветак ў полі,

Бо вясна к нам не прыйшла.