Читать книгу Moja Beatrice - Zygmunt Krasiński - Страница 1

Zygmunt Krasiński Moja Beatrice
OD WYDAWCY

Оглавление

Zebrane tu poezye, częściowo umieszczane w „Czasie”, uporządkowane zostały chronologicznie o tyle, o ile przy nich położył poeta datę dnia, roku i miejsca. Jako luźne kartki nie miały one żadnego tytułu; a że odnosiły się do osoby, któréj w „Przedświecie” Autor dał miano Beatrycy, osądziłem więc za stosowne nadać temu zbiorkowi tytuł: „Moja Beatrice”, tém bardziéj, że w pomienionym poetryacie poeta powołuje się na Beatrycę i mówi, że ten „Anioł podobnie jak Danta z piekieł i jego wybawił z otchłani”. A daléj opowiadając jakby dzieje téj platonicznéj miłości, odzywa się:

„W jednych my cierniów chadzali koronie,

Krew moich dłoni krwawiła twe dłonie,

I z jednych trucizn piekielnego zdroja

My pili razem, o Beatryx moja!”


Następne wiersze możnaby przypuszczać, że się odnoszą do tych, a w różnych chwilach wyśpiewanych zwrotek, które dziś podaję w jednym zbiorze, o czém poeta zlekka zdaje się natrącać:

„A jednak, jednak mój jęk, twe westchnienia

Zmieszane, zlane, przebrzmiały na pienia!

Z dwóch smutków w duszne spojonych zamęście

Wzbił się głos jeden…”


Dla miłośników wzniosłéj liryki Zygmunta Krasińskiego „głos” ten powinien być pożądaną nowością, albowiem rzuca na dzieje jego serca i ducha takie same światło, jakie rzucają Sonety, Sirwenty i Kanzony Danta, na tajemniczą postać florenckiego poety.

Lucyan Siemieński.  

Moja Beatrice

Подняться наверх