Читать книгу Moja Beatrice - Zygmunt Krasiński - Страница 3

Oziemio włoska! dziś mi nie żal ciebie

Za to, że wieczną ty się maisz wiosną,

Że po twych drogach święte mirty rosną,

Że jak Archanioł twe słońce na niebie-

I że jak Anioł bladawszego lica

Świeci twój księżyc, niebios twych dziewica-

Że z każdej w zmierzchu tkniętéj mórz twych fali

Bryzgnięta piana, jak diament się pali-

Że po twych brzegach lecące luciole

Tańczą noc całą w sennych kwiatów kole,

Świecąc w powietrzu skrzydełek iskrami,

Aniołki-stróże nad twych łąk różami!

O ziemio włoska! dziś mi żal jest ciebie

Za to, żeś smętną przeszłości królową;

Nieszczęsną duchów nieśmiertelnych wdową,