Читать книгу Zacznijmy od kawy - Анастасия Колендо-Смирнова - Страница 4

A może ty, ja i kawa to jedno i tworzymy siebie i wszystko wokół siebie?

Rozważmy teraz coś takiego jak „panteizm”. W rzeczywistości ta koncepcja nie jest psychologiczna, ale filozoficzna. Panteizm jest nauką, w której Bóg i otaczający go świat są utożsamiani lub przynajmniej zjednoczeni. Oznacza to, że wyznawcy panteizmu postrzegają Boga nie jako osobny indywiduum, ale wyłącznie w połączeniu z wszechświatem.

Zjawisko „panteizmu” ma długą i bogatą historię. Opisanie go w formacie tej książki nie ma sensu, zwłaszcza że zainteresowani pytaniem czytelnicy zawsze będą mogli znaleźć niezbędne informacje w Internecie.

Istotę człowieka w panteizmie można opisać w następujący sposób: jeśli Bóg jest częścią otaczającego świata, to człowiek jest częścią Jedynego Stwórcy. Istota ludzka tylko na chwilę uświadamia sobie siebie we wszechświecie, a następnie rozpuszcza się w nim ponownie, w nieskończoności i ponadczasowości. Tak więc na świecie zarówno człowiek, jak i najmniejszy owad są równowartościowi i równoważne. Doktryna panteizmu zaprzecza istnieniu pewnych zasad moralnych, wolnej woli i wyboru człowieka, nie wyznacza granicy między dobrem a złem. Takie poglądy są sprzeczne z postulatami chrześcijaństwa i są silnie krytykowane przez teologów.

Jeśli jednak stanąć na stanowisku panteizmu i zaakceptować, że człowiek, który jest częścią otaczającego świata, jest jednocześnie Stwórcą?

Stąd wynika, że człowiek ma taki sam wpływ na otaczający go świat, jak świat na niego, że jego miara wpływu jest wystarczająco duża, aby wprowadzić zmiany i korekty we wszechświecie, a tym samym zmienić swoje życie.