Читать книгу Narsiste, psigopate, stalkers en sadiste - André le Roux - Страница 9

Father and Mother, and Me,

Sister and Auntie say

All the people like us are We,

And every one else is They.

And They live over the sea,

While We live over the way,

But – would you believe it? – They look upon We

As only a sort of They!

– Rudyard Kipling

When I was coming up, it was a dangerous world,

and you knew exactly who they were.

It was us versus them, and it was clear who them was.

Today, we are not so sure who they are,

but we know they’re there.

– George W. Bush

“Ons” is die goeie ouens. “Hulle” is die vyand.

Dis veiliger so.

Maar vir die narsis en die psigopaat is óns “hulle”. “Hulle” het selfs name vir dié soos ons. Psigopate, byvoorbeeld, bekend vir hul gebrek aan empatie, slaan terug. Hulle noem ons “empate” (empaths), of “normopate” (normopaths) en selfs “neurotipieses” (neurotypicals). Laasgenoemde het oorspronklik in die outistiese gemeenskap verwys na mense wat nie op die outisme-spektrum lê nie, maar word sedertdien algemeen gebruik vir mense sonder “atipiese neurologie”, met ander woorde, “normale” mense.

Vir wie “hulle” óók ’n naam het. Doodgewoon normals.

“Ons” teenoor “hulle”.

Dis die sentrale vraag van hierdie boek: Hoe om húlle te herken?

Tussen ons.

“Ons beste verdediging is om te aanvaar dat hulle tussen ons is,” sê die niefiksie-misdaadskrywer en forensiese sielkundige Katherine Ramsland op haar Psychology Today-blog, “om ons kulturele naïwiteit af te skud, om versigtig te kies wie ons vertrou en om die meganismes van hul misleiding en ons ontkenning te verstaan.”

Die fout wat ons begaan, meen Ramsland, is om te verwag mense wat soos ons optree, is soos ons. Dan sien ons net die dinge raak wat dit bevestig. Ondertussen is ons blind vir “hulle” – tot ons eie nadeel.

En “hulle” is baie.