Читать книгу Uit die beek 2018 - Barend Vos - Страница 88

Die grootste vreugde?

Ek verlustig my in u voorskrifte … (v. 16).

Die dag dat God se kinders bo alle twyfel vasstel dat die Here se woord ’n erewoord is, maak dit hulle onbeskryflik dankbaar. Dit is ’n lewensbelangrike ontdekking. Hierdie Godskinders sê dan graag vir almal om te hoor: Sy woord is vir my ’n lig op my pad.

En dan streef hulle hartlik daarna, onder meer deur Bybellees en selfs Bybelstudie, om hierdie woord te soek, te vind, en te volg. Soms kom daar teleurstellings, soms ontwikkel ’n dieper dankbaarheid. Maar die waarheid is dat die verhouding met die bevrydende Godswoord steeds groei. Jou oë sien die evangelie ál makliker daarin raak en jou hart word keer op keer daardeur verwarm.

Dit is tog vreemd om in hierdie psalm te lees dat God se woord – juis ook die “voorskrifte” (v. 12), die “bepalings” (v. 13), die “verordeninge” (v. 14), die “bevele” (v. 15) – die skrywer laat jubel. Hy verlustig hom daarin, sê hy. Dit gee hom trouens “meer vreugde as al die rykdom van die wêreld” (v. 14).

Genugtig! Dan laat wonder dit jou oor jou worstelinge met dáárdie woord. Jou dikwelse onvergenoegdheid daarmee, met die einste voorskrifte, bepalings, verordeninge, bevele. En jy twyfel sterk daaraan of jy ooit hieroor sal juig.

Maar almal is nie eenders nie, en wat vir jou ’n stryd is, laat dalk nie eens ’n ander een se wenkbrou lig nie. Die stukkie Skrifwoord wat soos brood vir jou gebreek en gegee word, lyk nie noodwendig soos dié waarmee ’n ander een gevoed word nie. Die Here, die hartekenner, die uitdeler, weet dit. En daarom tel jou huiwerige glimlaggie oor jou woordgeskenk straks, wie weet, net soveel soos ’n ander een se uitbundige halleluja.

____________________

Here Jesus, Woord van God: Praat gedurig met my! Leer my, troos my.