Читать книгу Uit die beek 2018 - Barend Vos - Страница 89

Gehoorsaamheid

So het Christus Hom ook nie die waardigheid van Hoëpriester toegeëien nie, God het dit vir Hom gegee … (v. 5).

Só word Hy toe ons Hoëpriester. Om vir ons in die bres te tree. Ons kan onsself nie verdedig nie. Ons beste offers is, soos al ons ander beste pogings, noodlottig besmet. Hy moes namens ons ’n offer bring.

En Hy het. Eens en vir altyd. Dit is die evangelie.

Goeie nuus, ja, ’n blye, blye boodskap, maar nie ’n maklike verhaal nie. Die Hebreërskrywer verwys daarna met swaar, seer woorde soos “dood”, “gebede en smekinge”, “harde geroep en met trane” (v. 7).

Dit het Hom gekos, hierdie Hoëpriester-met-die-hoofletter. Dit het alles gevra. En, sê die skrywer, Hy het alles gegee. “Gehoorsaamheid” (v. 8) was die woord, die hoofletterwoord. Hy, die Seun, het dit deur lyding geleer.

Tot vandag toe is dit dié woord vir alle priesters, dit wil sê almal wat vir iemand anders in die bres tree. Ja, hulle word geken aan hul gebede vir dié namens wie hulle bid, hul opofferings vir dié wat dit van hulle vra. Soos die Hoëpriester is ook hul oë sag, hul priesterlike kyk die ene deernis en ontferming.

Maar veral, verál, is dit hul gehoorsaamheid wat hul lewe en optrede kenmerk, die gehoorsaamheid aan die God wat hulle geroep het. Hulle weet maar te goed dat Hy nie van hulle verwag om wonderwerke te verrig nie. Hy vra bloot dat hulle Hom sal gehoorsaam. As Hy sê dáárheen, dat hulle sal gaan. As Hy sê hiérdie mens, dat hulle nie sal teëstribbel nie. As Hy sê nou!, dat hulle nie sal huiwer nie.

____________________

Here, gehoorsaamheid is ’n bitter swaar woord. Maar dit is ál wat U van my vra. Help my daarmee, asseblief.