Читать книгу Raji: Boek Twee - Charley Brindley - Страница 10

Hoofdstuk acht

"Ik weet niet waar je hebt leren schrijven, Devaki," Mrs. Hazel Morton hield een vel papier tussen haar vingers dat ze met grote minachting bekeek, "maar je handschrift is met voorsprong het vreselijkste wat ik dit jaar al heb gezien." Ze liet het vel papier op mijn lessenaar vallen en wandelde terug tot vooraan het klaslokaal.

"Wat is dat schrift?" fluisterde ik naar Liz die in het andere gangpad zat.

Voor ze kon antwoorden, draaide Mrs. Morton zich abrupt om en bekeek me boos met haar grijze adelaarsogen. "Het woord is 'handschrift' en het betekent de manier waarop je schrijft. Ik neem aan dat je begrijpt wat 'de manier waarop je schrijft' betekent?" Ze plaatste haar vuisten op haar heupen.

Ik knikte en nam het vel papier vast. Het was mijn schrijfopdracht van de vorige dag.

Toen Mrs. Morton zich weer omdraaide, lipte ik naar Liz: "de manier waarop je schrijft?"

Liz greep een potlood en maakte een beweging alsof ze een woord in de lucht schreef.

"Je zou, Miss Devaki," zei Mrs. Morton toen ze weer bij haar bureau was en in de richting van de studenten keek, "kunnen vragen aan Mr. Kavanagh om je bijles te geven. Hij heeft het mooiste handschrift van de klas, ook al is wat hij schrijft een allegaartje van onzin."

De andere studenten giechelden even tot de intimiderende blik van Mrs. Morton hen het zwijgen oplegde.

Rodger Kavanagh keek even naar me en glimlachte breed.

Ik stak mijn hand op.

"Allegaartje," zei Mrs. Morton, "betekent mengelmoes, warrig samenraapsel."

Ik liet mijn hand niet zakken.

"Wat is er nog?"

"Wat is betekenis van 'bijdinges' je zei?"

Meer gegiechel en bijna een glimlach van de onverbiddelijke Mrs. Morton. Ze schreef een zin op het bord. 'Bijles geven betekent iemand onderrichten of opleiden.' "Af en toe gebeurt het dat een knappere student..." ze keek naar Kavanagh, "iemand helpt die achteropraakt. Als je wil slagen voor mijn Engelse lessen, Devaki, raad ik je aan zo snel mogelijk met bijlessen te beginnen. Een hoge intelligentie is geen excuus voor onbegrijpelijke communicatie."

Mrs. Morton keek naar de klok op haar bureau, wachtte even en kondigde dan aan: "De les is voorbij."

Ik hoorde een plots geschuif en geschraap op de houten vloer van stoelpoten van studenten die hun boeken samenraapten en zich naar buiten haastten uit de les Engels.

* * * * *

Veel studenten schrokten hun eten naar binnen om de rest van hun vrije uur in de gemeenschappelijke ruimte door te brengen en te schaken. Sommigen sloegen de maaltijd zelfs over om meer tijd te hebben om schaak te spelen.

"Goed gespeeld," mompelde Rodger Kavanagh nadat ik hem genadeloos verslagen had met een spelletje snelschaak. Hij begon de schaakstukken terug te zetten in hun startpositie.

Het was woensdag, de dag nadat Mrs. Morton had voorgesteld dat ik iemand zocht om me bijles te geven.

"Mr. Rodger," zei ik.

Hij keek naar me met een opgetrokken wenkbrauw.

"zou je niet te veel bezwaren hebben om mij die bijles voor mijn handschrift te geven?"

Kavanagh grijnsde, zijn lippen gingen naar achter en al zijn tanden kwamen bloot, waardoor hij op een hongerige wolf leek. "Dat hangt ervan af."

"Waarvan?"

"Of je me vertelt hoe het komt dat je me werkelijk iedere keer verslaat met schaak."

"Om te beginnen, geef je je torens te snel op."

"Wat?" Hij resette de schaakklok.

"In eerste deel van spel engageer je je torens en offer je ze op voor mijn paarden. Dat is misschien goed voor midden van spel, maar niet zo goed voor eindspel, wanneer zoveel stukken al van bord verdwenen zijn en torens vrij spel hebben. Als je op het einde overblijft met enkel een paard en een loper en ik heb mijn twee torens, ik heb jouw nadeel."

"Echt? Oké, we zullen wel zien... Jij begint."

In dit spel slaagde Rodger erin zijn torens te houden tot aan het eindspel; toch vernietigde ik hem in minder dan twee minuten.

Hij leunde achterover op zijn stoel en kruiste zijn armen. "Mijn torens hebben me helemaal niet geholpen."

"Je moet erop letten dat je afstand bewaart tussen je torens om te vermijden dat mijn paard ze vorkt."

"Ja, ja." Hij ging staan en schopte zijn stoel naar achteren. "Zorg dat je hier meteen na het avondeten bent. Je handschrift is inderdaad vreselijk, bereid je er dus op voor dat we vanaf nul moeten beginnen."

“Vanaf nul?”

"Vanaf het begin, als een kind in het eerste leerjaar."

Ik glimlachte. "Ja, ik zal je leerling uit het eerste leerjaar zijn."

* * * * *

Die avond sloeg ik het avondmaal over en haastte me naar de gemeenschappelijke ruimte. Verschillende jongens vroegen me om te schaken, maar ik weigerde, want ik wilde een lege tafel met alleen mijn potloden en blocnote. Ik studeerde geschiedenis terwijl ik wachtte.

Rodger Kavanagh kwam binnen om 5.20 uur. Hij begroette me niet, ook al zei ik hallo en bedankte ik hem om mij te helpen. Hij liet een blocnote op de tafel vallen, trok dan een stoel tot naast me en ging zitten.

Ik keek naar de blocnote. "Wie is die 'Gregg'?"

"Wat?"

"Jouw naam is 'Rodger', maar hier staat 'Gregg'." Ik raakte zijn blocnote aan met mijn vinger.

"Oh, toen mijn moeder inkopen deed voor me om naar de academie te komen, heeft ze per vergissing drie stenoblocnotes gekocht."

Ik stak mijn handen uit voor me en keek van de een naar de ander. "Steno? Wat is dat betekenen?"

"Het is een manier om heel snel notities te maken. Maar het is te ingewikkeld voor jou om te leren." Hij opende zijn blocnote en bladerede naar de laatste bladzijden. "Dit zijn een paar symbolen van steno." De laatste vijf bladzijden waren voorgedrukt met verschillende symbolen en hun betekenis. "Zie je wat ik bedoel? Jij zou dit nooit allemaal kunnen leren." Hij bladerde terug naar de eerste bladzijde. "Dit zijn oefenbladen voor steno, maar ik gebruik ze gewoon om notities te maken in de les." Hij stak zijn hand uit naar mijn potlood. "Kijk, ik heb alle letters van het alfabet opgeschreven in kapitalen. Ik zou willen dat je..."

"Kapitalen?"

"Eh, hoofdletters."

"Ah, oké."

"Ik wil dat je alle zesentwintig letters oefent door ze steeds opnieuw te schrijven tot je ze precies kan schrijven zoals ik, daarna starten we met kleine letters en daarna gaan we ze aan elkaar schrijven." Ik opende mijn mond, maar hij stak zijn hand op om me tegen te houden. "Met aan elkaar schrijven, bedoel ik dit." Hij schreef: 'The quick brown fox jumps over the lazy dog.'

"Je schrift is veel mooi."

"Ja, wel, mijn moeder heeft me elke dag urenlang leren correct schrijven."

"Dat heeft ze echt goed gemaakt."

"Dank je."

"Wat betekent dit ding met quick fox dat je schrijft?"

"Die zin bevat alle zesentwintig letters van het alfabet, dus we zullen hem dikwijls gebruiken om te oefenen."

"En als iemand die fox in steno zou schrijven?"

"Dat zou maar een paar streepjes zijn, kijk, zo."

Ik fronste mijn wenkbrauwen toen ik de paar krullen zag die hij had opgeschreven. "Dat betekent zelfde fox die jumpt over dog?"

"Wel, het zijn niet de correcte symbolen. Ik wilde gewoon laten zien hoeveel sneller je kan schrijven in steno, maar ja, je hebt maar een paar symbolen nodig."

"Hoe leer je de juiste krullen in steno?"

“Ik weet het niet, er zijn misschien boeken in de bibliotheek hierover.” Hij gooide zijn potlood op tafel. "Luister, je moet echt beginnen oefenen. Ik zal snel een partijtje schaak spelen met Hobbs en dan kom ik terug om te zien hoe het gaat."

Tien minuten later kwam hij terug.

"Heb je gewonnen?" vroeg ik.

"Ja, je had gelijk wat die torens betreft." Hij bestudeerde mijn blocnote even. "Goed zo. Doe maar verder terwijl ik nog een spelletje schaak speel.

Toen hij terugkeerde na een kwartier was ik verdwenen en zijn Greggblocnote ook.