Читать книгу Trylogia Nadzoru - Charlie Fletcher - Страница 6

Geradeso wie unsere Leben aus dem Nichts entstehen

und im Nichts enden,

so sind alle Reisen ein Kreis.

Und ganz egal, wie weit uns unsere Reise führt – wir enden alle an unseren Anfängen.

Podobnie jak nasze życia wywodzą się z nicości

i kończą się nicością,

tak wszystkie podróże stanowią cykl.

I nieważne, jak daleko zaprowadzi nas droga, wszyscy skończymy tam, gdzie zaczęliśmy.

Carl Fleischl von Marxow

Pod koniec panowała cisza.

Sara znajdowała się w wodzie, lecz nie mogła dostrzec miasta.

Nie było niczego oprócz bólu teraźniejszości. Żadnej przeszłości, żadnej przyszłości.

I nie widziała niczego oprócz płomieni.

I porażki.

I swojej dłoni, wyciągniętej, próbującej chwytać się nieba, łapać powietrze, powstrzymać ryczący nurt przed pochłonięciem również jej.

Była ostatnią z Ostatniej Ręki.

Nie zastanawiała się, czy pojawi się następna.

Nie zastanawiała się, czy pewnego dnia Kowal wróci i zbuduje wszystko od nowa.

Dziwiła się zamiast tego, dlaczego śnieg spadający z nieba na płonącą rzekę pojawił się w tym roku tak wcześnie.

I zastanawiała się, kiedy zacznie boleć.

A później uświadomiła sobie, że już boli. Uświadomiła sobie, że zawsze bolało. Uświadomiła sobie, że nigdy, przenigdy już nie przestanie boleć, nawet jeśli jej samej uda się ujść z tego z życiem.

Ponieważ pozostałym się nie udało.

Ponieważ Sharpowi się nie udało.

Ostatnia Ręka zawiodła. Pożoga została uwolniona.

Koniec z nadzieją.

Koniec z bohaterami.

Koniec z nim.