Читать книгу Ιστορία της Ρωμιοσύνης, Πρώτος τόμος - Eftaliotis Argyris - Страница 2

Τόσο στενά συγγενεύουν οι αρχαίοι οι Έλληνες κ' οι κατοπινοί, δηλαδή οι Ρωμιοί, που για να ιστορηθή τέλεια η εικόνα της πολύχρονης Ρωμιοσύνης έπρεπε, θαρρώ, ναρχίσουμε από τους Αργοναύτες. Μα τέτοια δουλειά δεν είναι του καθενού, και μάλιστα ανθρώπου που σκοπεύει τις λίγες αργές του ώρες να τις περάση δηγώντας την καθαυτό ρωμαίικη ιστορία, κι απάνω στη δήγησι σημειώνοντας και μερικούς στοχασμούς, ίσως και γίνουν αφορμή και μας βγουν άλλες πιο σπουδαιότερες μελέτες κατόπι, κι όχι μονάχα της ιστορίας μας – τέτοιες ίσως δε μας λείπουνε – , μα μελέτες και του πιο δυσκολοξήγητου, θαρρώ, λαού που φάνηκε στον κόσμο, του ρωμαίικου του λαού.

Αρχίζω λοιπόν τις ιστορικές αυτές κοντυλιές από την κυριαρχία των

Ρωμαίων, αφού δα σε κείνους χρωστούμε και το σημερνό μας τόνομα.

Σκοπός μου είναι να τα παραστήσω τα πράματα καταπώς τάννοιωσα, και τα καλά και τα δυσάρεστα. Μα ανίσως και παρατηρήση ο αναγνώστης πως σαν πιώτερο κάποτες ιστορώ τα δυσάρεστα, μάλιστα στην Εισαγωγή, ας μην ξεχνάη πως το έργο τούτο το καταπιάστηκα ύστερ' από μεγάλα εθνικά πάθια, πως το έθνος τόδειξε θεότρανα πως μεγάλη αρρώστια το κρυφοτρώει, πως η αρρώστια του είναι χρονικιά, και πως χρέος έχουμε να τα μελετούμε και να τα φανερώνουμε τα σοβαρά της σημάδια, ίσως κ' η νέα η γενεά, που απ' αυτή και μονάχη ελπίζουμε, ωφεληθή πια από την πείρα, που μας στάθηκε νεκρό γράμμα κ' εμάς και των παλιώ μας προπατόρων – όχι των Βυζαντινών, αυτοί την ήξεραν τη δουλειά τους – και μπη το Έθνος στο μεγάλο δρόμο που δεν του λείπει δύναμη να τον τρέξη.

Ίσως πρέπει άλλο ένα ναναφερθή. Ιστορώντας τα παλιά και τα μεσαιωνικά μας χρόνια, δεν περιορίστηκα στην καθαυτό ιστορία μονάχα, παρά ζήτησα να παραστήσω και τη ζωή των ανθρώπων, τις συνήθειες και τα συστήματά τους, και τέλος τη θρησκευτική την πορεία, που, στάθηκε κ' εθνική μας πορεία. Πάσκισα μ' άλλους λόγους να κάμω το βιβλίο μου είδος πανόραμα, για να τους καλονοιώσουμε τους προγόνους μας, ο μόνος τρόπος να καλονοιώσουμε και τον εαυτό μας.

Εξόν από τον Ιστορικό κ' εθνικό σκοπό, έχει αυτό το έργο και σκοπό γλωσσικό. Βαρεθήκαμε πια να τακούμε πως η ρωμαίικη η γλώσσα είναι κατάλληλη για τραγούδια και για παραμύθια, για τίποτις άλλο όμως όχι. Η ιδέα είναι παιδιακήσια, και να που μπορεί κ' ιστορικό βιβλίο να γραφή στην Εθνική μας τη γλώσσα (1).

Δυο λόγια τώρα και για το δούλεμα του έργου. Καθώς θα δη αμέσως ο αναγνώστης, δεν είναι Επιστημονική Ιστορία, αφού και καθαυτό ιστορικός δεν είμαι. Για να γλυτώσω μάλιστα το λίγο μου καιρό από μεγάλες κι από μακρινές μελέτες, το πιώτερο υλικό το μάζεψα από τις καλλίτερες πρόχειρες πηγές, και δικές μας και ξένες. Είχε κι αυτό τις δυσκολίες του, επειδή ο καθένας αγαπάει να δηγάται τα πράματα καταπώς τα βλέπει, και μερικά τα βλέπουν, και δικοί μας και ξένοι, με τρόπο που δε μας πολυφωτίζουνε σ' αυτά που γυρεύουμε. Ίσως μας σκοτίζουνε κιόλας.

Α. Ε.