Читать книгу Afryka Subsaharyjska - Ewa Cieślik - Страница 8

[1] W 2015 r. Fundacja „Afryka Inaczej” ponownie przeprowadziła wśród Polaków badanie dotyczące postrzegania Afryki. W porównaniu z 2010 r. postawa Polaków względem Afrykanów nie zmieniła się znacząco. Stosunek do Afrykanów nie różnił się zbytnio od stosunku do imigrantów pochodzących z innych stron świata. Po raz kolejny badanie ukazało bardzo niski poziom wiedzy Polaków o realiach afrykańskich oraz tamtejszej kulturze [Fundacja „Afryka Inaczej” 2015].

[2] Instytut Historii od 1 stycznia 2020 roku.

[3] Zob. więcej: B. Ndiaye, Deklaracja Mande oraz Karta Kurukan Fuga – źródła myśli politycznej w Afryce Zachodniej, seria „Olsztyńskie Studia Afrykanistyczne”, t. II: Dziedzictwo niematerialne i materialne Afryki oraz jego wpływ na zrównoważony rozwój, ed. B. Ndiaye, I.A. Ndiaye, Olsztyn 2015, s. 15–28.

[4] Królestwo Mossi to termin oznaczający istniejące w obecnym Burkina Faso jedne po drugich państewka, które dominowały na tym terenie od XIII wieku aż do przybycia Francuzów w 1896 roku i powstania Górnej Wolty w 1919.

[5] Zob. nt. między innymi, Martin Wedig, Matières premières: sécurité d’approvisionnement et technologies d’avenir, (Surowce: bezpieczeństwo dostaw i technologie przyszłości) [w:] L’Europe et le monde en 2020, ed. Louis-Marie Clouet, Andreas Marchetti, s. 85–102, https://books.openedition.org/septentrion/15969?lang=fr [dostęp :16.09.2019].

[6] Na temat EPA zob. T. Rynarzewski i in., Potencjał gospodarczy i możliwości rozwojowe Afryki. Polska perspektywa, Warszawa 2017, s. 245–283.

[7] Coface – firma ubezpieczeniowa i zarządzania ryzykiem utworzona w 1946 r. jako spółka akcyjna z siedzibą we Francji. Notowana od czerwca 2014 r. na rynku regulowanym Euronext Paris, jest składową indeksu CAC Small. W 2018 r. jej zysk netto wzrósł o 47% do 122,3 mln EUR: Nos valeurs: notre raison d’être, https://www.coface.fr/A-propos-de-Coface/Le-groupe-Coface/Nos-valeurs-Notre-raison-d-etre [dostęp: 25 lipca 2019].

[8] Sahel – termin pochodzenia arabskiego, oznaczający brzeg. Za część Sahelu uznaje się wszystkie kraje graniczące z południem Sahary, w pasie o szerokości około 500 km. Rozciąga się od Atlantyku po Morze Czerwone i teoretycznie obejmuje z zachodu na wschód kraje takie, jak: Republika Zielonego Przylądka, północny Senegal, południowa Mauretania, Algieria, Niger, północna Burkina Faso, Nigeria, środkowy Czad i Sudan, Mali, Erytrea, części Somalii i Etiopii, Dżibuti i północna Kenia są czasem uwzględnione w tym obszarze. Zob. Qu’est-ce que le Sahel?, http://www.liligo.fr/magazine-voyage/quest-ce-que-le-sahel-4132.html [dostęp: 12 lipca 2018].

[9] P. Collier, Wars, Guns, and Votes: Democracy in Dangerous Places, New York 2009.

[10] Walt Whitman Rostow, amerykański ekonomista, w swojej książce The Stages of Economic Growth: A non-Communist Manifesto, opublikowanej w 1971 roku, pisze, że każdy kraj przechodzi przez pięć następujących po sobie faz rozwoju gospodarczego. Społeczeństwo tradycyjne to pierwsza faza, która charakteryzuje się dużym nakładem zasobów (ludzie, kapitał, praca) w rolnictwie. W drugiej fazie (przesłanki do startu) dostrzegalne są zmiany, jednak nie obejmują one całości społeczeństwa, ale pozostają przesłankami do trwałych i systematycznych przemian. Wiodącym sektorem jest sektor wydobywczy (np. górnictwo, wydobycie ropy naftowej). Trzecia faza to start; zmiany w drugim stadium muszą zainicjować dynamiczny start. Średni czas jej trwania wynosi 20–30 lat. Faza startu charakteryzuje się gwałtownymi przemianami w gospodarce i społeczeństwie. Motorem wzrostu są inwestycje. W czwartej fazie (osiąganie dojrzałości gospodarczej) następuje wzrost gospodarczy prowadzący do zwiększenia produktu narodowego brutto (PNB) zarówno w wymiarze absolutnym, jak i w przeliczeniu na jednego mieszkańca. Okres trwania tej fazy szacuje się na 60 lat, podczas których najnowocześniejsze osiągnięcia techniczne umożliwiają dostęp do wszelkiego rodzaju towarów, a jedynymi ograniczeniami ich produkcji pozostają limity rynkowe i dostępność surowców. Piąta faza to stadium masowej konsumpcji dóbr i usług, których produkcja pozwala na osiągnięcie wysokiego standardu życia przez większość społeczeństwa [Garlak].