Читать книгу Koronawirus. Wszystko, co musisz wiedzieć, żeby się zabezpieczyć - Ewa Krawczyk - Страница 4

Wyda­wa­ło­by się może cza­sem, że wi­ru­sy nie po­wo­du­ją tak po­waż­nych za­ka­żeń jak bak­te­rie i grzy­by – nie­mal trud­no uwie­rzyć, że coś tak ma­łe­go może spo­wo­do­wać cięż­ką cho­ro­bę czy do­pro­wa­dzić do śmier­ci. Ich wiel­kość bo­wiem to oko­ło 20–300 na­no­me­trów (na­no­metr to jed­na mi­lio­no­wa część mi­li­me­tra), przy czym nie­któ­re zło­żo­ne czy wy­dłu­żo­ne wi­ru­sy są nie­co więk­sze. Wpraw­dzie więk­szość z nas sły­sza­ła o wi­ru­sach HIV czy ospy praw­dzi­wej, ale ła­two to zby­wa­my, mó­wiąc: „wszyst­ko daw­no i nie­praw­da”. Wie­my, że HIV ist­nie­je, ale jed­no­cze­śnie mamy leki prze­ciw tej cho­ro­bie i wie­my, jak się przed nią uchro­nić, więc nie­mal prze­sta­li­śmy się jej oba­wiać. A już w ogó­le nie oba­wia­my się ospy praw­dzi­wej, któ­ra – dzię­ki szcze­pie­niom – zo­sta­ła cał­ko­wi­cie wy­eli­mi­no­wa­na (era­dy­ko­wa­na) na ca­łym świe­cie i obec­nie prze­sta­ła za­gra­żać ludz­kiej po­pu­la­cji.

W związ­ku z tym więk­szość lu­dzi, poza wi­ru­so­lo­ga­mi czy le­ka­rza­mi zaj­mu­ją­cy­mi się cho­ro­ba­mi za­kaź­ny­mi na­uko­wo, wi­ru­sy ko­ja­rzy głów­nie z cho­ro­ba­mi wie­ku dzie­cię­ce­go (któ­re, nie cał­kiem słusz­nie, uwa­ża­my za nie­groź­ne), opryszcz­ką czy prze­zię­bie­niem. Prze­ciw nie­któ­rym z tych cho­rób ist­nie­ją sku­tecz­ne i bez­piecz­ne szcze­pion­ki (co cał­ko­wi­cie bez ra­cji, wbrew lo­gi­ce i zdro­we­mu roz­sąd­ko­wi kon­te­stu­ją an­tysz­cze­pion­kow­cy, szczę­śli­wi, gdy ich dziec­ko na wła­snej skó­rze do­świad­cza „uro­ków” odry czy świn­ki, z winy do­ro­słych cza­sem ska­za­ne na nie­po­trzeb­ne cier­pie­nie; ry­zy­ko po­wi­kłań, a do tego za­ka­ża­ją­ce oto­cze­nie – dzie­ci i oso­by do­ro­słe, któ­re na cho­ro­by wie­ku dzie­cię­ce­go mogą cho­ro­wać cię­żej, do zgo­nu włącz­nie). Wszyst­ko to ra­zem skła­da się na nie­ade­kwat­ną do za­gro­że­nia oce­nę ry­zy­ka z nimi zwią­za­ne­go w po­sta­ci nie­bez­piecz­nych cho­rób.

Ogrom­na licz­ba za­ka­żeń wi­ru­so­wych prze­bie­ga ła­god­nie, a w zdro­wej po­pu­la­cji w ogó­le bez­ob­ja­wo­wo.

Mimo lek­ko­myśl­ne­go, a na­wet nie­od­po­wie­dzial­ne­go w ska­li jed­nost­ko­wej i spo­łecz­nej lek­ce­wa­że­nia pro­ble­mu (na przy­kład od­ma­wia­nia na­wet przez wy­da­wa­ło­by się wy­kształ­co­ne oso­by epi­de­mio­lo­gicz­ne­go sen­su co­rocz­nym szcze­pie­niom na gry­pę se­zo­no­wą), na ogół, jak do­tąd (z pew­ny­mi wy­jąt­ka­mi, o czym bę­dzie mowa da­lej), nie ma po­wo­dów do pa­ni­ki. Ogrom­na licz­ba za­ka­żeń wi­ru­so­wych prze­bie­ga ła­god­nie, a w zdro­wej po­pu­la­cji w ogó­le bez­ob­ja­wo­wo. Za­ka­że­nia wi­ru­so­we czę­sto prze­cho­dzą same, bez ko­niecz­no­ści in­ter­wen­cji le­ka­rza, nie po­wo­du­jąc po­wi­kłań. Jed­nak wi­ru­sy mają zdol­ność do czę­ste­go zmie­nia­nia się (mu­to­wa­nia), a co za tym idzie, two­rze­nia szcze­pów do­tąd nie­spo­ty­ka­nych, cza­sem bar­dzo nie­bez­piecz­nych dla lu­dzi. Ist­nie­je nie­bez­pie­czeń­stwo, że któ­raś z mu­ta­cji może skut­ko­wać po­wsta­niem no­wej, groź­nej dla czło­wie­ka cho­ro­by, na do­da­tek przy du­żym wskaź­ni­ku śmier­tel­no­ści. Do ta­kich wi­ru­sów na­le­ży choć­by wi­rus gry­py, dla­te­go co roku two­rzo­na jest prze­ciw nie­mu nowa szcze­pion­ka.

Za­ka­że­nia wi­ru­so­we czę­sto prze­cho­dzą same, bez ko­niecz­no­ści in­ter­wen­cji le­ka­rza, nie po­wo­du­jąc po­wi­kłań.

Choć nowy ko­ro­na­wi­rus SARS-CoV-2, któ­ry obec­nie roz­prze­strze­nia się na ca­łym świe­cie, a w ślad za nim roz­prze­strze­nia­ją się nie­pew­ność, strach i pa­ni­ka, jest na po­zio­mie ma­te­ria­łu ge­ne­tycz­ne­go po­dob­ny do wi­ru­sa SARS, któ­ry ata­ko­wał ludz­kość 17 lat temu, to jest jed­nak cał­kiem nowy.