Читать книгу Jak być ogierem do końca życia - Hanna Bakuła - Страница 5

Z powodu bycia malarką portrecistką i posiadania swoistej nadwzroczności widzę znacznie więcej niż inni. Wiem to, bo czasami zwracam przyjaciołom uwagę na coś oczywistego. Moi koledzy ogierzy widzą tylko niezidentyfikowane obiekty seksualne, a nie zauważają nawet zebry z kokardą na ogonie, która właśnie przechodzi przez pasy (o ile nie ma 180 centymetrów wzrostu i nie jest na szpilkach). Ludzi przestał interesować realny świat, który ja ciągle widzę i podziwiam. Większość żyje w chaosie seksualno-estetycznym i w świecie wirtualnych emocji, podpierając się brakiem doświadczenia i wyobraźni. Wszystko się pomieszało i chyba tylko ja nie uważam tego za naturalne. Reszta spokojnie gra w bambuko – grę bez zasad. Moja książka to szkło powiększające, ale i teleskop; głównie są to jednak wesołe opisy spraw, które nas dotykają, a my tego albo nie zauważamy, albo na to nie reagujemy. Wydaje mi się, że ta książka jest potrzebna laskom w różnym wieku jako segregator emocji. Wiem, że każdy ma swój rozum i musi się poparzyć, tylko czy na pewno? Ja jestem poparzona, ale minimalnie, w miejscach niewidocznych. I sama ponoszę za to winę. Ale to dawne ślady. Moje bezkresne doświadczenie życiowe leży odłogiem, dlatego udostępniam je w poradnikach, żeby popasły się na nim skołowane koleżanki. Jestem doświadczoną hodowczynią ogierów, acz jakiekolwiek podobieństwo do moich męskich przyjaciół jest przypadkowe. Uważam, że wyglądają młodo i PESEL nie ma tu znaczenia, więc piszę z wyobraźni.

Hanna Aniela Agnieszka

Bakuła Luniak Gontarczyk Lemaître