Читать книгу Wirus Judasza - James Rollins - Страница 10

Zapiski historyczne

Оглавление

W roku 1271 młody, zaledwie siedemnastoletni Wenecjanin Marco Polo wyruszył z ojcem i stryjem w podróż do znajdujących się w Chinach pałaców chana Kubilaja. Podróż trwała dwadzieścia cztery lata i przyniosła opisy egzotycznych krajów, leżących na Wschodzie: niezwykłe opowieści o bezkresnych pustyniach i pełnych jadeitu rzekach, o kipiących życiem miastach i olbrzymich flotach statków, o czarnych kamieniach, które mogły płonąć żywym ogniem, o pieniądzach z papieru, niezwykłych bestiach i przedziwnych roślinach, o kanibalach i tajemniczych szamanach.

Po siedemnastoletniej służbie na dworach Kubilaja i trzyletniej podróży Marco w 1295 roku powrócił do Wenecji. Kiedy podczas walk morskich między Wenecją a Genuą został w 1298 roku uwięziony, jego relację z podróży zapisał współwięzień, pisarz Rustichello z Pizy. Książka została napisana w języku starofrancuskim i pierwotnie nosiła tytuł Le Divisament dou Monde. Bardzo szybko została przetłumaczona na wiele języków i trafiła do niemal wszystkich krajów Europy1. Nawet Krzysztof Kolumb w czasie swojej wyprawy do Nowego Świata miał ją ze sobą.

Podczas podróży na Wschód zdarzył się incydent, o którym Marco Polo nigdy nie chciał opowiedzieć – w swojej książce wspomina o nim jedynie półsłówkami. Kiedy trzej Wenecjanie opuszczali Chiny, chan Kubilaj dał im czternaście ogromnych statków i sześciuset ludzi, ale gdy dotarli do domu, mieli zaledwie dwa statki i towarzyszyło im osiemnastu ludzi.

Los pozostałych statków i marynarzy do dziś pozostaje nieznany. Co mogło być powodem ich utraty – awarie, sztormy czy piraci? Marco Polo nie uchylił rąbka tajemnicy. Faktem jest jednak, że kiedy leżał na łożu śmierci i spytano go, czy chciałby jakoś uzupełnić swoją relację, odparł: „Opowiedziałem tylko połowę z tego, co widziałem”.

Wirus Judasza

Подняться наверх