Читать книгу Fraszki - Jan Kochanowski - Страница 57

Księgi pierwsze Na poduszkę

Szlachetne płótno, na którym leżało

Owo tak piękne w oczu moich ciało,

Przecz[39] tego smutny u Fortuny sobie

Zjednać nie mogę, aby głowie obie

Pospołu[40] na twym wdzięcznym mchu leżały,

A zobopólnych[41] rozmów używały?

Więcej nie śmiem rzec, bo i tak się boję,

Że z tych słów Zazdrość myśl rozumie moję.

przecz (starop.) — dlaczego.

pospołu (starop.) — razem.

zobopólnych (starop.) — wspólnych.