Читать книгу Bożogrobie - Jay Kristoff - Страница 7

Mia Corvere – zabójczyni, złodziejka i bohaterka naszej opowieści, o ile można uznać, że nasza opowieść ma jakiegoś bohatera. Jej ojciec, Darius, został stracony na rozkaz Senatu Itreyańskiego i Mia przysięgła go pomścić, w związku z czym została uczennicą budzącej największy strach w Republice sekty zabójców – Czerwonego Kościoła.

Chociaż nie przeszła prób wymaganych przez Kościół, została przyjęta w poczet Ostrzy (czyli zabójców), po tym jak uratowała Duchowieństwo Kościoła, gdy zostało zaatakowane przez legionistów Luminatii.

Mia jest z pochodzenia w połowie Itreyanką, w połowie Liizyjką. Jest także pomroczem – istotą, która panuje nad samą ciemnością. Słabo rozumie własne moce, a jedyny pomrocz, jakiego poznała, zginął, zanim zdążył jej udzielić obiecanych odpowiedzi.

Tak, wiem – prawdziwa tragedia.

Pan Życzliwy – demon, pasażer albo chowaniec (zależnie od tego, kogo zapytać) z cieni, który pożera strach Mii. Ocalił jej życie, gdy była dzieckiem, i twierdzi, że bardzo niewiele wie na temat własnej natury, chociaż jest znany z tego, że zdarza mu się czasem skłamać.

Przybrał kształt kota, chociaż w niczym kota nie przypomina.

Eklipsa – drugi demon z cienia, który przybrał kształt wilka. Eklipsa była pasażerem lorda Cassiusa, niegdyś głowy Czerwonego Kościoła. Kiedy Cassius zginął podczas ataku Luminatii, Eklipsa związała się z Mią.

Jak to zwykle psy i koty, ona i Pan Życzliwy nie dogadują się najlepiej.

Stary Mercurio – nauczyciel i powiernik Mii przed jej wstąpieniem do Czerwonego Kościoła. Mercurio sam przez wiele lat był Ostrzem Kościoła, ale teraz jest na emeryturze i mieszka w Bożogrobiu. Ten stary Itreyańczyk prowadzi sklep o nazwie „Curiosa Mercurio”, a także pracuje jako handlarz informacjami i łowca talentów dla sług Czarnej Matki.

Nigdzie pod trzema słońcami nie znajdziecie bardziej gderliwego starego łajdaka.

Tric – akolita Czerwonego Kościoła, a także przyjaciel i kochanek Mii. Tric był z pochodzenia w połowie Itreyańczykiem, w połowie Dweymarczykiem. Już miał zostać przyjęty w poczet Ostrzy, gdy Ashlinn Järnheim dźgnęła go wielokrotnie w serce i zepchnęła ze stoków Cichej Góry.

Mia dopełniła przyrzeczenia złożonego Tricowi i po jego śmierci zamordowała jego dziadka, Niszczyciela Mieczy, króla Wysp Dweymarskich.

Co, jak się nad tym zastanowić, nie było zbyt rozsądne...

Ashlinn Järnheim – akolitka Czerwonego Kościoła i niegdyś najbliższa przyjaciółka Mii. Urodziła się w Vaanie i jest córką Torvara Järnheima, który kiedyś był Ostrzem Kościoła. Aby zemścić się za kalectwo, o jakie go przyprawiono, kiedy służył Matce, wraz z dziećmi obmyślił plan, który omal nie doprowadził do obalenia całego Kościoła. Jednakże ostatecznie ich spisek odkryła i udaremniła Mia.

Brat Ash, Osrik, zginął przy tej okazji, ale Ashlinn uciekła.

Uczucia, jakie Ashlinn żywi do Mii, najlepiej można określić jako... skomplikowane.

Naev – Ręka (czyli służebnica) Czerwonego Kościoła i bliska przyjaciółka Mii, która zajmuje się zaopatrzeniem i podróżuje z karawanami po Pustkowiach Szeptów w Ashkah. Naev została oszpecona przez zazdrosną tkaczkę Marielle, ale w nagrodę za pomoc Mii podczas ataku Luminatii Marielle odtworzyła dawną urodę Naev.

Naev nigdy nie zapomina i nigdy nie wybacza. To jeden z powodów, dla którego ona i Mia tak świetnie się dogadują.

Drusilla – Matka Wielebna Czerwonego Kościoła i (mimo jej z pozoru sędziwego wieku) jedna z najbardziej niebezpiecznych służebnic Czarnej Matki, jakie obecnie żyją. Drusilla nie zaliczyła ostatniej próby Mii i dopiero dzięki wstawiennictwu Cassiusa, Pana Ostrzy, dziewczyna została przyjęta w poczet zabójców.

Ujmując rzecz oględnie, nie jest największą fanką Mii.

Solis – Shahiid Pieśni, nauczyciel sztuki władania stalą w Czerwonym Kościele. Mia zraniła go w twarz w czasie ich pierwszego treningu. W odwecie Solis obciął jej rękę.

Jak się domyślacie, teraz układa im się znakomicie[1].

Zabójczyni Pająków – pięć lat z rzędu wybierana na „Shahiida, który najprędzej wymorduje własnych uczniów”. Zabójczyni Pająków jest mistrzynią Sali Prawd. Mia była jedną z jej najbardziej obiecujących uczennic, ale kiedy nie przeszła ostatniej próby Drusilli, cała sympatia Zabójczyni Pająków dla tej dziewczyny całkowicie wyparowała.

Kocur – Shahiid Kieszeni i mistrz złodziejstwa. Czarujący i błyskotliwy; kocha kraść równie mocno jak nosić damską bieliznę. Nie czuje szczególnej wrogości do Mii, co właściwie czyni go prezesem jej fanklubu.

Aalea – Shahiida Masek i mistrzyni sekretów. Mówi się, że istnieją tylko dwa rodzaje ludzi na tym świecie: ci, którzy kochają Aaleę, i ci, którzy jeszcze jej nie poznali.

Właściwie to sprawia wrażenie, jakby lubiła Mię.

Szokujące, prawda?

Marielle – jedna z dwójki albinotycznych czarnoksiężników, którzy służą Czerwonemu Kościołowi. Jest mistrzynią starożytnej ashkaskiej magji – tkania ciała. Potrafi kształtować skórę i mięśnie, jakby rzeźbiła w glinie. Jednakże płaci bardzo wysoką cenę za swoją moc – jej własne ciało wygląda potwornie, a ona nie ma na to żadnego wpływu.

Marielle nie zależy na nikim poza jej bratem, Adonaiem, i być może zależy jej na nim aż za bardzo.

Adonai – drugi z czarnoksiężników służących w Cichej Górze. Jest mówcą krwi, który potrafi manipulować ludzkim vitus. Dzięki sztuce swojej siostry jest niezrównanie piękny.

Jednakże pamiętam dobrze pewne powiedzenie na temat książek i okładek...

Aelius – kronikarz w Cichej Górze, którego zadaniem jest utrzymanie czegoś na kształt porządku w rozległym ateneum Czerwonego Kościoła.

Tak jak wszystko inne w bibliotece Niah, Aelius jest martwy.

Jego stosunek do tego faktu wydaje się ambiwalentny.

Cyt – były akolita Czerwonego Kościoła, teraz pełnoprawne Ostrze. Cyt nigdy nie mówi, tylko porozumiewa się specyficznym rodzajem języka migowego zwanym Niemową.

Ten Itreyańczyk pomógł Mii podczas jej ostatnich prób, ale obstaje przy tym, że nie są przyjaciółmi.

Jessamine Gratianus – akolitka Czerwonego Kościoła z roku Mii, której nie udało się zostać Ostrzem. Jest córką Marcinusa, itreyańskiego centuriona, którego stracono, ponieważ pozostał wierny ojcu Mii, Dariusowi Corvere zwanemu Rojalistą. Jess obwinia Dariusa, a co za tym idzie – Mię, za śmierć ojca, chociaż, prawdę mówiąc, te dziewczyny więcej łączy, niż dzieli.

Na przykład obie pragną zobaczyć konsula Juliusa Scaevę wypatroszonego jak świnię.

Julius Scaeva – trzykrotnie obrany konsul Senatu Itreyańskiego. Zajmuje to stanowisko w pojedynkę od czasu Rebelii Rojalistów sześć lat temu. Zwykle Republika ma dwóch konsulów i każdy z nich może służyć tylko przez jedną kadencję, ale Scaevy nie obowiązują żadne zasady.

Nadzorował egzekucję ojca Mii i skazał jej matkę oraz malutkiego braciszka na śmierć w Kamieniu Filozoficznym. Rozkazał także, by Mię utopiono w kanale.

Tak, można by rzec, prawdziwa z niego pizda.

Francesco Duomo – wielki kardynał Kościoła Światła i najpotężniejszy członek duchowieństwa Wszechwidzącego. Razem ze Scaevą i Remusem odpowiada za wydanie wyroku śmierci na uczestników Rebelii Rojalistów.

Duomo jest prawą ręką Aa na ziemi. Już sam widok świętej relikwii pobłogosławionej przez człowieka jego wiary wystarcza, żeby Mia zaczęła się skręcać z bólu. W związku z tym ukatrupienie tego skurwiela może okazać się cokolwiek problematyczne.

Justicus Marcus Remus – były justicus Legionu Luminatii i dowódca ataku na Cichą Górę. W kulminacyjnym punkcie konfrontacji z Mią Remus poczynił kilka zagadkowych uwag na temat jej brata, Jonnena.

Mia zadźgała go, nim zdążył się ze wszystkiego wytłumaczyć.

Nie był zadowolony.

Alinne Corvere – matka Mii. Chociaż urodziła się w Liis, zdobyła znaczącą pozycję w itreyańskich kręgach władzy. Była politycznym geniuszem, doną cieszącą się dużą estymą i odznaczającą się silną wolą. Została uwięziona w Kamieniu Filozoficznym razem z maleńkim synkiem po nieudanej rebelii męża, gdzie zmarła pogrążona w szaleństwie i cierpieniu.

Tak, wasz narrator też darzył ją sympatią.

Darius Corvere zwany Rojalistą – ojciec Mii. Jako justicus Legionu Luminatii zawarł przymierze z generałem Gaiusem Maxiniusem Antoniusem, którego zamierzał wynieść na tron. Razem zebrali armię, by ruszyć na własną stolicę, ale zostali pojmani w przeddzień bitwy. Pozbawiona dowództwa armia się rozpadła. Żołnierzy ukrzyżowano, a samego Dariusa powieszono obok niedoszłego króla Antoniusa.

Wisieli tak blisko siebie, że prawie mogli się dotknąć.

Jonnen Corvere – brat Mii. Niemowlę w czasie rebelii ojca. Został uwięziony razem z matką w Kamieniu na rozkaz Juliusa Scaevy. Zmarł tam, zanim Mia miała szansę go uratować.

Aa – Ojciec Światła zwany także Wszechwidzącym. Trzy słońca znane jako Saan (Jasnowidz), Saai (Mędrzec) i Shiih (Strażnik) uważa się za jego oczy i zwykle jedno lub dwa z nich są obecne na niebie, w efekcie czego prawdziwa noc – zwana arcymrokiem – zapada tylko na jeden tydzień raz na dwa i pół roku.

Aa jest wielkodusznym bogiem, życzliwym dla swoich poddanych i łaskawym dla wrogów. A jeśli wierzycie w to, zacni przyjaciele, to mam pewien most w Bożogrobiu, który chciałbym wam sprzedać.

Tsana – Pani Ognia; Ta, Która Wypala Nasze Grzechy, Czysta, Patronka Kobiet i Wojowników, pierworodna córka Aa i Niah.

Keph – Pani Ziemi; Ta, Która Wiecznie Śni, Palenisko, Patronka Marzycieli i Głupców, druga córka Aa i Niah.

Trelene – Pani Mórz; Ta, Która Wypije Świat, Fatum, Patronka Żeglarzy i Łotrów, trzecia córka Aa i Niah, bliźniacza siostra Nalipse.

Nalipse – Pani Burz; Ta, Która Pamięta, Litościwa, patronka Uzdrowicieli i Przywódców, czwarta córka Aa i Niah, bliźniacza siostra Trelene.

Niah – Matka Nocy, Nasza Pani od Błogosławionego Morderstwa znana także jako Paszcza. Jako siostra i żona Aa włada pozbawionym światła regionem zaświatów zwanym Otchłanią. Ona i Aa kiedyś po równo dzielili się władzą na niebie. Mąż przykazał jej rodzić tylko córki, ale Niah w końcu się sprzeciwiła i powiła mu syna. Za karę została wygnana z nieba przez swojego ukochanego i może powracać na nie co kilka lat na krótką chwilę.

A co się stało z synem?

Powtórzę swoje słowa, zacni przyjaciele, odpowiedź w tej chwili popsułaby wam całą zabawę.

1 Tak, zacni przyjaciele, to był sarkazm. Przyznajcie: stęskniliście się za mną, co?