Читать книгу Snajper z Harvardu - Jerzy Terpiłowski - Страница 7

Był niegdyś stolicą „Nowego Świata”. Do jego portów przypływały statki pełne emigrantów z Europy – przeludnionej, wstrząsanej społecznymi i narodowymi konwulsjami. Był wrotami wolności, a obecnie jest czymś w rodzaju monstrualnego tygla, w którym anonimowi badacze eksperymentują na żywej tkance społecznej.

Tak czy owak, miasto wykształciło w sobie przez stulecia niezwykle zróżnicowane, wzajemnie od siebie zależne formy. Szczególnie interesujący jest kontrast pomiędzy ulicami, placami, parkami, skwerami, infrastrukturą sklepów, hoteli i mieszkań Nowego Jorku a tym, co kryje się w jego podziemiach. Z zewnątrz Nowy Jork jest wspaniały, ogromny i różnoraki, pełen światła i pompy. To wizytówka Ameryki, powielana w tysiącach filmów i informacji telewizyjnych, kolorowy wizerunek faktycznej, choć niekoronowanej stolicy USA. Ale istnieje równie ogromne, po części niezwykle funkcjonalne, niezbędne, ale jednocześnie straszne, mroczne, dziwaczne, zaskakujące, nędzne i nieznane podziemne wnętrze tego miasta. Niektórzy znajdują w tym zestawieniu podobieństwo do dwoistości natury ludzkiej, w której duchowość i cielesność są skazane na współtrwanie od urodzenia do śmierci. Bo przecież z jednej strony jest to okazywana powierzchowność, obyczaje, sposób bycia człowieka dostosowany do konwencji obowiązujących w jego otoczeniu, a z drugiej pełne sprzeczności, zagadkowe, miotane psychicznymi wstrząsami, czasami niebezpieczne, nie zawsze dobrze mu służące ego.

Mieszkańcy podziemnego świata nie mają wiele wspólnego z tymi, których widujemy na powierzchni. Nie znaczy to jednak, że ich życia nie przeplatają się wzajemnie. Ludzkie losy w ogóle przebiegają niesłychanie różnymi drogami, w których oczywistość często łączy się z wątkiem sekretnym, jawność z tajemnicą. Ludzie tworzą najrozmaitsze mimikry, maski i przez to nie tylko celowo, ale i mimowolnie zacierają swoje ślady.

Historia Jeroma Wilsona jest tego najlepszym przykładem. Jego życie pełne niespodziewanych zwrotów i zdarzeń, karkołomnych planów i wyczynów, sukcesów, niepowodzeń lub zaniechań przebiegało bowiem jednocześnie na powierzchni oficjalności, jak i w sferze działań niezgodnych z obowiązującymi normami społecznymi – w podziemiu.