Читать книгу Meditasies - Joan Hambidge - Страница 17

11 Keerweer

Op die hoek van Dunbarton

en Wisconsin, Washington

verloor ek ’n gedig oor Chicago.

Daardie gedig, dit weet ek,

sal my agtervolg soos ’n slegte gewete

of ’n droom van iemand, iewers op ’n hoë gebou

wat val en woordeloos roep om hulp.

Dit sal terugkeer (soos Eliot waarsku)

in ’n ander vorm, langs ’n ander roete,

kopsku die opwagting maak: “Hier’s ek.”

Dalk het daardie vers

beland op ’n ander busroete

of dalk gaan asiel soek by die ambassade?

Of vermoeid en rooi-oog

’n naam op die waglys geplaas:

Ek was in Chicago,

’n bootvaart meegemaak,

bewonderend gestaar na Mies van der Rohe

se tuimelende geboue,

die koue waters voel rinkel

soos ys in ’n glas, verby die Chicago Tribune,

die speakeasies,

van die boot afgeklim,

na links gestaar na ’n standbeeld

van Marilyn Monroe in haar bekende pose,

my glas gelig op Chicago:

“my kind of town”.