Читать книгу Echo milczenia - Kasia Magiera - Страница 10

Chciałabym serdecznie podziękować kilku osobom, bez których pomocy nie napisałabym tej książki.

– Dziękuję moim rodzicom za to, że byli pierwszymi recenzentami i krytykami. Bez Waszej ogromnej pomocy ta książka trafiłaby do kosza. Dziękuję za poświęcony czas i energię.

Dziękuję również za to, że daliście mi możliwość odnalezienia swojej drogi i realizacji marzeń, mimo że nieustannie mam nowe.

– Dziękuję Joannie Powązka za to, że wtedy gdy poprosiłam, rzuciła wszystko i w kilka dni przeczytała książkę. Asiu, bez Twoich szczerych uwag i ogromnego wsparcia mogłabym się poddać.

– Dziękuję moim przyjaciołom: Ani, Magdzie, Agnieszce, Michałowi, Maćkowi i Adamowi, za to, że przez te wszystkie lata byliście ze mną. Wierzyliście we mnie, wspieraliście mnie oraz nieświadomie zmobilizowaliście do wzięcia się w garść, bo dzięki temu powstała ta książka, która od lat siedziała mi w głowie.

– Dziękuję Annie Romaszkan za udzielenie odpowiedzi na wszystkie zadane pytania dotyczące kryminologii i patologii. Choć nie znamy się osobiście, zawierzyłaś mi, zaufałaś, że nie jestem seryjnym mordercą, który planuje realny mord. Wielokrotnie wyjaśniałaś mi i korygowałaś moje wątpliwości z zakresu medycyny sądowej, a także ze sposobu prowadzenia śledztwa. Dziękuję – masz niezwykłą wiedzę i wiele pasji w sobie.

– Dziękuję wszystkim, którzy ze mną rozmawiali, dając wiele inspiracji do tworzenia historii, do pisania i do przelewania swoich myśli na papier.

– Szczególnie dziękuję mojemu wydawcy, Pani Bogumile Genczelewskiej, że dała mi szansę i uwierzyła w moją historię. Mam nadzieję, że Pani nie zawiodę.

Kasia Magiera