Читать книгу Kaja Biografia Kai Danczowskiej - Katarzyna Marczak - Страница 7

Wstęp

Ubi tu, Caius, ibi ego, Caia. Gdzie ty, Kajus, tam ja, Kaja. Z tego pięknego starożytnego wersetu podobno wzięło się jej imię. Ale czy rzeczywiście? I kim w takim razie był – albo miał być – Kajus? Tego się nikt już nie dowie; historia inspiracji zniknęła na zawsze wraz ze śmiercią Beatrycze Danczowskiej, matki Kai. Ale tak jest właściwie z całym życiem Kai: tajemnica miesza się z niedopowiedzeniem, twarde realia nakładają się na czystą poezję. I nigdy nic nie wiadomo, a wszystko jest możliwe. Każdy może sam uzupełniać sobie porwane wątki, interpretować niepełne fakty, których część zaciera się gdzieś w przeszłości, w historii ludzi, których już nie ma. Przyczyniają się do tego również charakter i styl życia Kai: niezwykle barwnej, intensywnie żyjącej artystki, bez reszty poświęconej muzyce, ale nieco nonszalanckiej, jeśli chodzi o prozę codzienności. Nigdy nie lubiła polityki, dyplomacji, kalkulowania za i przeciw; nie lubiła także afiszować się ze swoim życiem prywatnym, które zawsze spychała na margines. Niesłychanie dyskretna, jeśli chodzi o własną biografię – kompletnie wręcz przezroczysta w sprawach plotek o innych ludziach. I nie jest to postawa wypracowana, ona po prostu była zawsze tak wypełniona muzyką, że nie starczało miejsca na żadne przyziemne sprawy. Jeśli więc piękną grecką sentencję z jej imieniem zinterpretujemy jako wyraz zdolności do bezwzględnej miłości i poświęcenia, to oddaje ona idealnie życie Kai Danczowskiej. Gdy czegoś się podejmuje, robi to z całym oddaniem, a miłość do muzyki i skrzypiec to jej całe życie. I może to właśnie jest jej Kajus?

Zawsze była powściągliwa. Nie robiła ze swojego życia wielkiej tajemnicy, ale irytowała ją powierzchowność wywiadów czy krótkich artykułów, nakierowanych na szybką sensację. Bo jak tu zmieścić w kilku minutach wywiadu niuanse kontekstu, związków między ludźmi, ich nadziei, charakterów, przeżyć? Jak to wszystko opowiedzieć w krótkich słowach dziennikarzowi, trzymającemu pod nosem mikrofon i spoglądającemu dyskretnie na zegarek? Zawrzeć całe życie w krótkim czasie antenowym? To już lepiej nie mówić wcale, wykręcić się żartem albo odwrócić pytanie w stronę rozmówcy. I mówić o muzyce ‒ to było zawsze dużo łatwiejsze i ważniejsze.

Życie i osobowość każdego człowieka są wypadkową genów, wychowania, czasów, w jakich się żyje, okoliczności i zdarzeń dziejących się w otoczeniu, ludzi, z którymi się zetknął. Kaja również nie pojawiła się znikąd, a w jej charakterze odzywają się echa rodziny i wpływ ludzi jej współczesnych.

Skąd więc się wziął ten kolorowy ptak, który sfrunął na Kraków? Historię trzeba zacząć od jej dziadka, Dezyderiusza Danczowskiego, wielkiego wirtuoza wiolonczeli w przedwojennej Polsce.