Читать книгу Taktyczne ratownictwo medyczne - Группа авторов - Страница 5

Wojskowy personel medyczny może mieć do czynienia z ofiarami urazów w dwóch różnych sytuacjach: podczas działań bojowych oraz w codziennej służbie. W tak zwanych sytuacjach niemilitarnych, np. wypadkach komunikacyjnych, upadkach z wysokości, aktach przemocy domowej, stosuje się wytyczne PHTLS (Prehospital Trauma Life Support) – postępowanie przedszpitalne w urazach oraz ATLS (Advanced Trauma Life Support) – zaawansowane zabiegi ratujące życie w urazach. Wytyczne towarzystw urazowych są z powodzeniem stosowane w warunkach cywilnego ratownictwa medycznego.

Na polu walki standardy te stają się bezużyteczne: 90% żołnierzy ginie na polu walki, tuż po zadziałaniu urazu, jeszcze przed przybyciem na miejsce zdarzenia wojskowych służb medycznych. Ten fakt podkreśla wagę wdrożenia odpowiednich procedur medycznych na polu walki, w możliwie najkrótszym czasie od momentu zdarzenia. Najważniejsze, aby czynności ratunkowe podejmowane były przez samych rannych lub ich kolegów – jedynie w okolicznościach, kiedy istnieją ku temu możliwości.

Nietypowy problem z transportem rannych w środowisku taktycznym wymusił wprowadzenie nowych standardów zarezerwowanych dla służb mundurowych.

Kapitan Frank Butler po raz pierwszy opisał w 1996 r. zmodyfikowane standardy działania ATLS w publikacji „Taktyczna opieka nad poszkodowanym w operacjach specjalnych”. Siły specjalne zaczęły korzystać z tych wytycznych w swoich operacjach.

Oficjalnie wytyczne Tactical Combat Casualty Care (TCCC) zostały opublikowane w „Fourth Prehospital Trauma Life Support Manual”. Siły specjalne zaczęły korzystać z tych wytycznych. Podczas wdrażania wytycznych TCCC napotkano wiele problemów, np. nie wszystkie grupy zawodowe wojskowej służby zdrowia miały takie same umiejętności i doświadczenie, natomiast wszystkie potrzebowały optymalizacji działań medycznych na polu walki.

Aby zapewnić możliwie jak najwyższe standardy postępowania, utworzono Komitet TCCC, który składa się ze specjalistów w dziedzinie chirurgii urazowej, medycyny ratunkowej i chorób wewnętrznych. Są wśród nich ratownicy medyczni, instruktorzy, żołnierze.