Читать книгу Medycyna estetyczna - Группа авторов - Страница 53

Henryk Witmanowski

HISTORIA RYNOPLASTYKI

W roku 1904 ukazała się klasyczna praca Charles’a Nélatona i Louisa Ombrédanne’a La Rhinoplastie, w której uważano, że korekcja nosa może dotyczyć wyłącznie nieznacznych zniekształceń. Początkowo korekcje wykonywano z dojścia zewnętrznego, dopiero amerykański otolaryngolog John Orlando Roe (1848–1915) w roku 1887 wprowadził zabiegi z dostępu wewnątrznosowego, co opisał w artykule The Deformity Termed „Pug Nose” and its Correction, by a Simple Operation.

Ojcem współczesnej rynoplastyki jest pruski lekarz Jacques Joseph (1865–1934). Opracował on chirurgiczną technikę redukcji nosa z dojścia wewnątrznosowego i opisał w artykule Nasenplastik und sonstige Gesichtsplastik opublikowanym w roku 1931.

Na przestrzeni lat modyfikacjom podlegało przede wszystkim instrumentarium oraz techniki przeszczepiania chrząstek. Skrzywienie nosa leczono również w sposób nieoperacyjny (ryc. 2.1).

Rycina 2.1

Nieoperacyjny sposób leczenia skrzywienia nosa.

ANATOMIA NOSA

Rozwój embriologiczny nosa rozpoczyna się około 4. tygodnia życia płodowego, kiedy to grzebień nerwowy, będący prekursorem nosa, rozpoczyna swoją wędrówkę w kierunku środkowego piętra twarzy. Około 10. tygodnia komórki zaczynają się różnicować w kierunku mięśni, chrząstek i kości. Należy pamiętać, że dla noworodka prawidłowo rozwinięty nos jest przez pierwszych 6 tygodni podstawową drogą oddechową.