Читать книгу Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży - Группа авторов - Страница 112

Relacja między psychologiem a jego klientem jest szczególna i nierozerwalnie związana z problematyką etyczną. Niezależnie bowiem od tego, czy mamy do czynienia z procesem diagnozy czy udzielamy pomocy psychologicznej, kontakt z psychologiem może stać się dla klienta źródłem pozytywnych przeżyć, prowadzących do korzystnych zmian w jego życiu. Niestety, kontakt z psychologiem może też prowadzić do negatywnych konsekwencji związanych z nietrafną diagnozą czy traumy spowodowanej przez niezgodne ze standardami zachowania psychologa udzielającego pomocy. Wrażliwość etyczna, związana przede wszystkim z zachowaniem staranności w trakcie zawierania kontraktu, zgodnym z zasadami udzielaniem informacji zwrotnych, zachowaniem ostrożności i szczególnej staranności w sytuacji udzielania pomocy, jest ważna zwłaszcza wtedy, kiedy klientem psychologa jest osoba niepełnoletnia. Jego błędy lub zaniedbania mogą bowiem w dramatyczny sposób wpłynąć na dalsze losy młodego człowieka. Nietrafna diagnoza może ograniczyć jego możliwości rozwojowe, a niewłaściwe podejście spowodować, że kontakt z psychologiem będzie kojarzony na tyle negatywnie, że uniemożliwi w przyszłości zwrócenie się o pomoc.

Dodatkową trudnością jest fakt, że kontakt psychologa z osobą niepełnoletnią oznacza zawsze, iż mamy do czynienia z systemem rodzinnym. Choć klientem, z punktu widzenia obowiązku respektowania przez psychologa przede wszystkim jego praw, w sposób oczywisty jest małoletni, to zleceniodawcą jest rodzic, którego prawa należy także uwzględnić. Z rodzicem/rodzicami zawieramy kontrakt. To opiekun prawny musi wyrazić zgodę na kontakt psychologa z niepełnoletnim. Rodzice mają także prawo do informacji zwrotnych. Nie wolno przy tym zapominać, że wszystko, co dzieje się w kontakcie psycholog – opiekun prawny, może mieć znaczący wpływ na dalsze losy niepełnoletniego klienta.