Читать книгу Rostgo‘y bola - - Страница 3

Buvijonim har doim

Boqib menga muloyim,

Ohista sochim silab,

Derlar meni erkalab:

– Sen asal-novvot, qizim,

Ko‘nglimga quvvat qizim.

Osmondagi yulduzim,

Oppoq, yorug‘ kunduzim.

Bog‘imda gul-g‘unchamsan,

Mening shirmoy kulchamsan.

Rostmi, deb buvim so‘zi,

Oldimga qo‘yib ko‘zgu.

Uzoq boqib turdim men,

U yoq, bu yoq yurdim men.

Undan uzmay ko‘zimni,

Kuzatdim men o‘zimni.

Buvim sanab, birma-bir

Aytganin topmay axir,

O‘pkalab men oynadan,

Chiqib ketdim xonadan.